„Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi – wiara i miłość”.
(Charles Nodier)
Ewangelia (Mt 15, 21-28)
Wiara niewiasty kananejskiej
Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.
Jezus, nieustannie zmierza do Jerozolimy, aby na krzyżu objawić Miłość Boga. Udaje się w okolice Tyru i Sydonu, gdzie kobiecie kananejskiej (kochającej matce) okazuje współczucie i spełnia jej prośbę, przynosi nadzieję dla wszystkich dzisiejszych pogan!
Jezus patrzy głębiej i wie, że się gubimy, że ulegamy pokusom, że odwracamy się od Niego, że szczęście nasze pokładamy w sobie lub bóstwach tego świata, że w codziennych wyborach zachowujemy się jak poganie.
Jednak dzisiejsza Ewangelia rozbrzmiewa Dobrą Nowiną, że w Jezusie jest ratunek dla każdego grzesznika!
Kobieta wołając, a może i nawet krzycząc wyznaje wiarę: „Ulituj się nade mną Panie, Synu Dawida!” Wyznanie tej kobiety jest zaproszeniem dla nas, aby uznać w Jezusie swojego Zbawiciela, który przyszedł do mnie grzesznika, do kogoś, kto ciągle upada i potrzebuje pomocy!
Św. Jan Paweł II nazwał orędzie z La Salette orędziem nadziei. Maryja powiedziała: „Jeśli się nawrócą kamienie i skały zamienią się w sterty zboża…” To, co po ludzku – przez nasze wybory – stało się pogańskie, skaliste, twarde, przynoszące ból i rozczarowanie, może zamienić się w życie.
Nawrócenie wyraża się w nieustannym wołaniu z wiarą i całkowitym zaufaniem do Jezusa Chrystusa: „Ulituj się nade mną Panie, Synu Dawida!”
