Fragment Ewangelii, którą dziś daje nam Kościół czytamy na rozpoczęcie Wielkiego Postu w Środę Popielcową. Opisuje on właściwe podejście do uczynków miłosierdzia, którymi są modlitwa, post i jałmużna, a mianowicie dyskrecję.
Żyjemy w świecie, który promuje postawę, aby siebie jak najlepiej zaprezentować, żeby być widocznym, „sprzedać siebie” mówiąc kolokwialnie. Tymczasem nauczanie Jezusa zawarte w Kazaniu na Górze zwraca się zupełnie w innym kierunku.
Gdy czynisz dobro, czyń je tak, by inni tego nie zauważyli, czyń tak, jakbyś to robił tylko i wyłącznie dla Boga, aby tylko On to zauważył. W tym zaleceniu jest coś z budowania bardzo intymnej relacji z Panem, przeniesienia akcentu na to, co wewnętrzne. Dzisiaj świat jest bardzo „na zewnątrz”, natomiast chrześcijaństwo będąc bardziej wewnętrzne dąży do prezentacji ducha uczynków. Nasze czyny są niejako wypadkową osobistej relacji do Boga.
Prośmy Pana, aby nauczył nas rozpoznawania Jego oblicza w każdym napotkanym człowieku, abyśmy służąc ludziom mieli głębokie przekonanie, że ostatecznym odbiorcą naszego działania jest sam Bóg.
Ks. Jacek Sokołowski ms
