„A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».” Odpuszczenie grzechów to właściwy temat na Niedzielę Miłosierdzia Bożego. Jezus chciał, aby ta niedziela, pierwsza po Wielkanocy, a druga niedziela wielkanocna była Świętem Miłosierdzia Bożego, jak to Jezus powiedział do Siostry Faustyny: „Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Mojego i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy, ma być świętem Miłosierdzia, a kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu Moim.” Możemy się zastanawiać, dlaczego Pan Jezus chciał tę niedzielę uczynić świętem Swojego Miłosierdzia. Cała oktawa Zmartwychwstania, to jakby Dzień Zmartwychwstania rozciągnięty na osiem dni. To, co Jezus powiedzał do apostołów o odpuszczaniu grzechów, dokonało się „wieczorem w dniu zmartwychwstania”, jak podaje św. Jan apostoł i ewangelista. W dniu zmartwychwstania akcent pada na radość ze zwycięstwa na śmiercią, szatanem i grzechem. Owocem tego zwycięstwa jest odpuszczenie grzechów i jako konsekwencja tego odpuszczenia pokój w duszy ludzkiej, gdyż nie ma w niej panowania złego ducha, natomiast jest panowanie Ducha Świętego, to On przynosi duszy ludzkiej pokój, a także pewność wiary, jak to się dokonało u św. Tomasza apostoła: „Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» To wyznanie wiary św. Tomasza stało się wyznaniem całego Kościoła Chrystusowego ‘Pan mój i Bóg mój’. Tak Jezus wysyłał apostołów z nową misją, tak teraz nas wysyła z tą samą misją: „«Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.»” Uzbrojeni mocą Ducha Świętego głośmy światu Miłosierdzie Boże!
