18 Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę6. 19 Wtem przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». 20 Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy7 nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć». 21 Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca!». 22 Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»
Potrzeba wyrzeczeń w drodze z Jezusem.
Widzimy zapał w uczonym w piśmie aby iść za Jezusem. Chrystus natomiast ukazuje że iść za Nim wymaga samozaparcia czy nawet heroizmu. Czasami możemy mieć wyobrażenie że iść za Jezusem to oznacza cały czas entuzjazm, niezwykłości i dobre emocje, natomiast proza życia może nas prowadzić do zniechęcenia i ostygniecia w tej miłości do Jezusa i naszych bliźnich.
Fragment dzisiejszy przypomina o elemencie ofiary, którą składamy dla ważnej sprawy w tym kontekście dla Jezusa. Dziś w świecie wielu by chciało aby było szybko łatwo i bez wysiłku osiągać swoje zamiary, pragnienia, natomiast to co cenne osiagamy poprzez niejedno wyżeczenie choćby np. urodzenie i wychowanie dzieci, życie w łasce uświęcającej.
Mamy wiele przykładów w historii świętych jak dla Jezusa potrafili wiele uczynić, zrezygnować z różnych wygód, dokonując w każdym dniu wyrzeczenia i poświęcenia a niektórzy oddając własne życie za Jezusa.
Jezus powołuje nas do chrzescijaństwa w którym są wyżeczenia i nie pozwala nam zatrzymać na pozycji wygodnego życia.
