Ewangelia (Łk 10, 21-24)
Jezus rozradował się w Duchu Świętym
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
Bożym upodobaniem było, by wielu proroków i królów nie spotkało Mesjasza. Bożym upodobaniem było, by mądrzy i roztropni nie odkryli w Jezusie z Nazaretu zapowiadanego Syna Człowieczego – Pomazańca Bożego. Mądrzy i roztropni znali bardzo dobrze Biblię. Znali również ponad 100 fragmentów Starego Testamentu, gdzie jest mowa o pochodzeniu Mesjasza, o czasie i miejscu Jego przyjścia, o tym co będzie Jego misją – co i jak będzie działał. A mimo to nie odkryli w Jezusie zapowiadanego Odkupiciela. Upodobaniem Bożym było, by prawdę o Synu Bożym – Jezusie – odkryli i przyjęli prostaczkowie. Można by powiedzieć, że prostaczek to synonim dziecka, czyli kogoś, kto prosto i nieskomplikowanie myśli. Dziecko nie teoretyzuje, nie „gdyba”, nie poddaje w wątpliwość. Prostaczek wierzy. Wiara jest początkiem, motorem i drogą do poznania prawd objawionych – jest również darem danym z Bożego upodobania.
Nie umniejszając potrzeby studiowania Pisma Świętego módlmy się, aby to nam Ojciec zechcial objawić kim On jest i kim jest Jego Syn i byśmy z Bożego upodobania stawali się prostaczkami w poznawaniu Dobrej Nowiny o Chrystusie. Amen.
