HOMILIA

Piątek, I Tydzień zwykły, Rok C, II

(Mk 2, 1-12)

foto from https://pixabay.com/photos/

Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?

Mówił im słowo

Po powrocie Jezusa do Kafarnaum, przed drzwiami domu, w którym On przebywał zgromadził się wielki tłum. Po co przyszli ci wszyscy ludzie? Odpowiedzi zdaje się udzielać sam Ewangelista: On głosił im naukę, lub jak chce inne tłumaczenie: mówił im słowo. Słowo Jezusa magnetyzuje, przyciąga, ma moc oddziaływania na ludzkie serce. Jego słuchacze dobrze o tym wiedzieli i doświadczali tego bardzo intensywnie. Pewnie dlatego było ich tak wielu.

Wiara doprowadziła do uzdrowienia

Jezus przyciągnął wielki tłum. Dostanie się do Niego wydawało się niewykonalne. Drzwi były zablokowane przez cisnące się osoby. Do tego chory, którego niesiono na noszach, nie mógł się poruszać o własnych siłach. Sytuacja wydawała się bez wyjścia, a dotarcie do Jezusa niewykonalne. Wtedy z pomocą choremu przychodzi wspólnota. Ona dźwiga paralityka, a gdy wydaje się, że nie ma szans na jego osobisty kontakt z Jezusem, znajduje sposób, aby doprowadzić do tego spotkania: spuszcza go przez otwór w dachu. Determinacja ludzi, którzy przynieśli chorego do Jezusa, ich wiara w Jego moc, doprowadza do uzdrowienia. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy».

Któż może odpuszczać grzechy?

Jezus jest Panem życia i śmierci. Jezus ma władzę uwalniania od grzechów, odpuszczania ich. Na Jego słowo człowiek uzyskuje wolność, potrafi się podźwignąć z niemocy grzechu. Nie ma innej drogi do odzyskania duchowej sprawności jak zawierzenie się Jezusowi. Gdy jestem chory na duchu czy na ciele to Jezus jest dla mnie jedynym skutecznym lekarstwem. Jego obecność uzdrawia, leczy rany. Każdy kto tego doświadcza może powtórzyć za tłumem z Kafarnaum: „Nigdy wcześniej nie widziałem czegoś podobnego”.

——————————-

ks. Łukasz Nowak MS – sekretarz prowincjalny, mieszka w Warszawie

——————————-