HOMILIA

Sobota, II Tydzień po Narodzeniu Pańskim, Rok B, I

(Mk 6, 45-52)

Wszystko w ręku Boga

Staje dziś przed nami zagadkowa scena. Otóż po rozmnożeniu chleba i ryb, gdy wszyscy już się rozeszli mamy scenę jak z planu filmowego, gdzie Jezus jest reżyserem i każdemu wyznacza rolę do odegrania.

Pan Jezus sam zostaje na brzegu, a uczniom nakazuje odpłynąć. Gdy uczniowie znajdują się na środku jeziora wiatr się wzmaga, oni męczą się z nim niemiłosiernie, Jezus zdaje się obserwować ten wysiłek z daleka. Pan postanawia przejść się po jeziorze i minąć zapracowanych uczniów. Ich reakcja, pełna lęku i trwogi (zaczęli krzyczeć) jest w pełni zrozumiała. Aby sytuacja wróciła do normy potrzebne jest słowo Pana Jezusa: Odwagi, to Ja jestem, nie bójcie się!

Jaki jest sens pedagogiczny tej sceny? Jezus panuje nad wszystkim. On sam wyznacza czas swojej bliskości i oddalenia. Jezus wszystko widzi, zna naszą historię, zapewnia o swojej wiecznej obecności i objawia się jako Bóg (Ja jestem). Ukazuje prawdę, że wciąż musimy się uczyć zaufania Jemu, że potrzebujemy Jego tchnienia, aby rozumieć wydarzenia, które się dzieją wokół nas (nie zrozumieli bowiem zajścia z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały).

——————————-

ks. Jacek Sokołowski MS – duszpasterz w Olsztynie

——————————-