HOMILIA

2
stycznia, 2016

Sobota
Jan
Chrzciciel pomaga nam w przyjęciu Jezusa i Kościoła: Ja nie
jestem Mesjaszem, ani Eliaszem, ani jednym z wielkich proroków.
Czego potrzebujemy, aby przyjąć Jezusa, Syna Bożego, Świętego i
aby przyjąć Kościół, który składa się z ludzi, z grzeszników?
Potrzebne są dwie cnoty: pokora i prawdomówność. Nie
można udawać Jezusa, czy rościć sobie by mieć Jego autorytet. On
jest Chrystus, Syn Boży, Bóg a ja, nie jestem nikim innym jak
słabym, ograniczonym stworzeniem. Chrystus jest Święty a ja
biedny i słaby grzesznik. Tak, Chrystus jest Panem .. a ja robię co
w mojej mocy, aby iść za Nim. Kościół jest złączony z
Chrystusem, jest także złączony z ludźmi, grzesznikami. Jest
bardzo pożyteczne, wręcz konieczne by chcieć i potrafić to
rozróżnić, jednocześnie widząc i wierząc w rzeczywistą
obecność Chrystusa w swoim Kościele.

Jan
Chrzciciel uczy nas uznania wielkości i świętości Jezusa, a
jednocześnie uczy nas uznania i przyjęcia naszej małości,
słabości, kruchości. Jan ma tak duży szacunek do Jezusa, że nie
czuje się godnym uczynić gestu jaki czynili niewolnicy względem
swych panów: rozwiązywanie rzemieni ich sandałów. Czułość i
intymność relacji z Bogiem broni nas od grzeszenia brakiem
szacunku, brakiem czci względem Boga. Postawa czci wobec daru jakim
jest Wcielony Syn Boży, czerpie z gestu jaki Jezus uczynił swoim
uczniom po wieczerzy, kiedy umył im nogi. Bóg w swoim Synu
upokorzył się przed człowiekiem, służąc nam swoją miłością.
Św. Jan Chrzciciel wzywając do nawrócenia, do radykalnej przemiany
życia przygotowuje nasze serca na przyjęcie Wcielonej Miłości.
Oto Boże Narodzenie w naszych sercach.
ks.
Antoni S., MS