HOMILIA

Poniedziałek, Wigilia Bożego Narodzenia

Jezu, przysiądź się!

Oczekiwanie człowieka na Zbawiciela

Zbawiciel, jak to zapowiadali
prorocy, nie przychodzi do ziemi obcej. Przychodzi do swojego stworzenia,
odwiedza tych, którym zostało powierzone panowanie nad tym światem. Niestety,
oddaliśmy władzę w ręce Szatana. Za późno już było na oddanie nadgryzionego
zakazanego owocu. Mesjasz to Odnowiciel wszystkiego, ale też konkretna osoba o
jasnych priorytetach działania i solidnym fundamencie Woli Bożej. Takich
podobnych konkretnych osób poszukujemy, takim oddajemy nasze życie, tacy ludzie
napędzają rozwój tego świata. Ale oni też są grzeszni, często upadają, ulegają
zaślepieniu władzą, przesadzają w swoich decyzjach w stosunku do innych. Ci tak
zwani ludzie z zasadami zachowują się tak, jakby chcieli na dzisiejszą
wieczorną kolację wigilijną zaprosić Jezusa tylko po to, aby się dobrze czuć w
Jego towarzystwie: On ależ oczywiście będzie honorowym gościem! Ileż to
opowieści wigilijnych miało taki właśnie kontekst: nierozpoznany Zbawiciel przychodzący do domu bogacza z jednej strony
oraz pokorny i ubogi sługa z drugiej strony, który zostaje obdarzony łaską
Zbawiciela przez przyjęcie nędzarza. Ale zarówno jeden jak i drugi może mieć tą
samą niedoskonałą postawę oczekiwania: ugościć Zbawiciela, otrzymać nagrodę,
dobrze się poczuć. Tacy jesteśmy: siedzimy w ciemnościach i mroku śmierci.
Potrzebujemy oświecenia! Jesteśmy jak Dawid: wydaje się nam, że wiemy, o co
Panu Bogu chodzi. Dlatego przygotowujemy się na jego przyjście na wzór jednej
zasady: co mnie się podoba, musi się podobać i Jemu.

Nie ty tu rządzisz!

Cały kantyk, który wypowiedział
Zachariasz w dzisiejszej Ewangelii, to uważne śledzenie działania Bożego w
życiu tego człowieka. Mówi cały czas w liczbie mnogiej o ludzkości, do której
należy; o ludzie Abrahama, Izraelu, do którego należy; o dziecięciu, które jest
jego synem. W końcu mówi też o obietnicach, które też się wypełnią w stosunku
do jego grzesznego życia. Zachariasz jest gotowy na przyjęcie Pana. Kiedy ja
jestem gotowy na przyjęcie Pana? Wtedy, gdy Zbawiciel może do mnie przyjść i
robić, co chce. W spotkaniu z Panem człowiek się czuje dobrze tylko wtedy,
kiedy nie przeszkadza Bogu w robieniu Jego historii w życiu człowieka.

Przyjdź, Jezu, zajmij się moim życiem

Oto prawdziwa postawa Wigilii:
przyjdź Jezusie, przyjdź Zbawicielu, niech Twoja obecność w moim życiu nauczy
mnie tylko jednego: ZAUFANIA TOBIE MIMO WSZYSTKO! Mimo moich relacji z
rodzicami, z teściami, z rodzeństwem, z dziećmi z tymi, którzy łamać się będą
ze mną opłatkiem. Jak dalej będą takimi, jakimi byli dotychczas, i jeżeli ja
się nie zmienię to ufam Tobie! Ty tutaj tylko bądź i decyduj. Nawet jeżeli
moje życie się nie zmienia na jotę, przyjdź!

Ty tu rządzisz!

ks. Karol Porczak MS (St Ives, Wielka Brytania)