HOMILIA

Cały Boży trud
skierowany jest w doprowadzenie swojego ludu do radowania się z obiecanej
ziemi, na której Pan Bóg pragnie temu ludowi błogosławić. Aby mógł żyć,
rozwijać się i świadczyć innym narodom o Bogu, Jedynym.

I właśnie na tę drogę do celu daje pomoc w postaci anioła.
Anioł ma misję: iść przed ludem, przygotowywać,
torować drogę wśród niebezpieczeństw i zaprowadzić do celu drogi.

Aby to stało się możliwe, lud jest wezwany do
posłuszeństwa słowu, które Bóg do niego skierował.

Kościół wierzy w
istnienie Aniołów i opiekę Anioła Stróża, która rozpoczyna się z chwilą
poczęcia człowieka, a kończy z chwilą jego śmierci. Dzisiejsze wspomnienie
przypomina nam o Bożej miłości do nas, do każdego z nas osobiście, przez dar
Anioła stróża.

Prawda o Aniołach i ich misji w stosunku co do całego
Ludu Bożego czy poszczególnych dzieł, społeczności czy osób mówi nam o tym, że
Pan Bóg przewidział dla nas pomoc, że nie chce nas osamotnionych w życiu.

Aniołem dla nas
na drodze wiary jest niewątpliwie Kościół, jest ta osoba, która głosi mi
Ewangelię, poprzez którą Pan Bóg prowadzi mnie do celu życia, do Boga. Prawda o
Aniołach objawia nam, że nasze zwykłe, codzienne życie jest miejscem objawiania
się Boga, jest miejscem Jego obecności, troski, miłości do mnie. Właśnie ta
szara codzienność z której często chcemy uciekać i nią pogardzamy lub nie mamy
siły w niej trwać.

Przyjmijmy to
Słowo jako dobrą nowinę na nasze osobiste, codzienne życie: Oto Ja posyłam
anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do
miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie
sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię
moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to
wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę
odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i
zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebuzyty, – czyli do tego co cię chce zabić,
zniszczyć, co rodzi w tobie strach, co cię paraliżuje, co czyni ciebie
nieszczęśliwym – i Ja ich wygładzę.

Pan Jezus w
Ewangelii poucza nas o potrzebie zaufania Bogu, o prostocie serca te
cechy właściwe dzieciom, są nam potrzebne na drodze życia wiarą, i po to, aby
Pan Bóg mógł nas przeprowadzić tą drogą, którą dla nas przewidział i
doprowadzić do celu naszego życia do Nieba.

Ks. Antoni S., MS