HOMILIA

Zbulwersowani

Przypowieść
którą dzisiaj czytamy, brzmi jak wyzwanie dla naszej racjonalności, logicznego
myślenia opartego na prawie. Największy opór wywołuje ona w działaczach
związkowych i ludziach skrupulatnie wypełniających prawa religijne.
Wydaje się być paradoksalna. Spontanicznie przychodzi nam na myśl, że zapłata
nie jest sprawiedliwa, dlatego każdy działacz związkowy podniesie protest
przeciw postawie właściciela winnicy. Mimo, że wzywani do pracy robotnicy
pracują różny okres czasu, to jednak wszyscy otrzymują to samo wynagrodzenie.
Wygląda to na jawną niesprawiedliwość.

Złe oko

Z innej
perspektywy, jest to najwyższa lekcja miłości. To co wypływa z serca samego
Boga przekracza wszystkie ludzkie kryteria, nawet te, które wydają się być
najbardziej uprawnione. I dlatego zuchwałym wydaje się porównywać
sprawiedliwość Bożą z ludzką. Brakuje nam doskonałej miary dobra, mamy tylko
okruchy mądrości odnośnie sprawiedliwości i odnosimy ją często do naszych
osobistych spraw. Brakuje nam często przede wszystkim wymiaru miłości, a
sprawiedliwość bez miłości jest najwyższą krzywdą. Grozi nam także ryzyko
bycia zazdrosnym wobec dobroci Boga i chcielibyśmy ją zamknąć w literze prawa.
Starszy syn z przypowieści o Miłosiernym Ojcu, nie rozumie motywu uczty, którą
urządził Ojciec. Trudno jest zrozumieć także łotra, którego modlitwa i
ostateczny żal pozwalają mu osiągnąć raj. Chcemy powiedzieć: za łatwo. Jednak
dla Boga nie ma nic niemożliwego. Tylko On potrafi połączyć doskonale miłość i
sprawiedliwość. My natomiast mamy z tym problem.

Mogę ze swoim uczynić co zechce

Spontanicznie
jesteśmy kuszeni do szemrania na Pana winnicy, ponieważ jego sposób działania
burzy nasze kryteria oceny, wartościowania, naszej sprawiedliwości społecznej, zapłaty.
Bardziej uważana refleksja, dojrzała w świetle wiary, pozwala zauważyć, że Bóg
woła kogo chce i kiedy chce. Przenosząc nasze miary na poziom zbawienia pozwala
zauważyć, że bycie zaangażowanym w winnicy Pana, zaproszonym do Królestwa
Bożego jest łaską, honorem, radością, szczęściem. Zaproszenie przychodzi jako
dar. Miłość Boga ogarnia wszystkich ludzi i nie czyni różnicy. Zapłata jest
zawsze ta sama.

Ks. Zbigniew
Pałys MS