HOMILIA

Ewangelia i konflikty

Ewangelie dość często przedstawiają z bliska
konflikty między Jezusem a przedstawicielami współczesnej władzy religijnej
Izraela. Są to najczęściej konflikty dotyczące praktyk religijnych: postu,
czystości, zachowywania szabatu, itp. W czasach współczesnych zapewne byłyby to
konflikty dotyczące osób rozwiedzionych, przyjaźni z prostytutką, przyjęcia
homoseksualistów, udzielania komunii świętej osobom żyjącym bez ślubu
kościelnego i wielu innych gorących tematów.

Konflikt
okazją do pouczenia o Bogu

Niemożliwym jest życie bez konfliktów,
stanowią one część życia chrześcijańskiego. To co uderza w postawie Jezusa, to
sposób w jaki On podchodzi do konfliktów. Sytuacja opisana w dzisiejszym
fragmencie ewangelicznym, przedstawiającym zgorszenie ze strony skrupulatnych
faryzeuszów zachowujących prawo, gorszących się postawą apostołów, którzy czynią
to, czego nie wolno było czynić w szabat według tradycji hebrajskiej, posłużyła
Jezusowi do przekazania ważnej prawdy o Bogu. Jezus broni swoich uczniów i
zwraca uwagę, jak pewne normy nie należą do prawa Bożego, ale tradycji
ludzkiej. Faryzeusze powołują się na Biblię, również Jezus używa przykładów z
życia Dawida, kapłanów, argumentuje powołując się na proroków. Jezus chce
wezwać sobie współczesnych, jak i nas wszystkich, skłonnych do sądzenia i
skazywania, do pełnienia miłosierdzia wobec innych, przynajmniej w takiej
mierze, jakiej przyzywamy go dla siebie. Często również my, tak jak faryzeusze
nie rozumiemy co znaczy chcę raczej miłosierdzia niż ofiary i odwołujemy się do
prawa, normy, przepisu, potępiając grzeszników.

Kult i życie

Jezus nie przyszedł znieść prawa, ale je
wypełnić. Przewaga kultu nad doświadczeniem życia i jego potrzebami nie jest
tylko problemem współczesnych Jezusowi faryzeuszów, także dzisiaj w naszych
zgromadzeniach liturgicznych kult jest daleko od serca człowieka i Boga. Ofiara
uczyniona w imię miłosierdzia Boga, staje się kultem uczynionym z ofiar praw i
zwyczajów religijnych. Prawda o Bogu nie mieści się w sercu człowieka, w jego
umyśle, jego woli, ani pragnieniach. Nie jest w tradycji, w zwyczajach
religijnych, nie odnosi się do gustu i przyjemności. Prawda o Bogu ma tylko
jedno źródło. Jest nim Słowo Boże, które dziś poucza, że przed głodem człowieka
ustępuje każde prawo, gdyż powinno ono służyć także do zachowywania życia
fizycznego. Prawo Boże jest prawem miłości, miłosierdzia, pomocy drugiemu
człowiekowi. Jest ono prawem, które zawsze szuka większego dobra człowieka,
dobra duchowego, fizycznego, dobra integralnego. Jest to prawo, które nigdy nie
może być zastąpione przez wielość ofiar. Nic nie może zastąpić miłości miłosiernej.

ks. Zbigniew Pałys ms