HOMILIA

Pan
Jezus ostrzegł nas, swych uczniów: Na świecie doznacie ucisku (J 16, 33).
Dlatego przyrównał drogę życiową chrześcijanina do dźwigania krzyża.

Chrystus
woła do nas: miejcie odwagę. Odwaga to gotowość stanięcia twarzą w twarz z
niebezpieczeństwem, z jakimś trudnym zadaniem. To lekarstwo na naszą słabość,
która waha się wobec możliwego cierpienia. Tylko człowiek odważny może
powiedzieć sobie nie i przy tej decyzji wytrwać. Ale źródło tej odwagi nie
leży w nas, a w Chrystusie, który mówi: Jam zwyciężył świat. Dlatego i my w
nim możemy pokonać naszą słabość. Jak powiedział św. Pawłowi: Wystarczy ci
mojej łaski. I my możemy powtórzyć za św. Pawłem: wszystko mogę w Tym, który
mnie umacnia. Bo i nam Chrystus daje Ducha Świętego, ducha mocy i odwagi.

Musimy
się jednak o ten dar modlić. Chrystus zapewnia: Ojciec da z nieba Ducha
Świętego tym, którzy Go proszą. Bóg nie wkracza w nasze życie siłą, On się nam
nie narzuca. Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli ktoś posłyszy mój głos i drzwi
otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał. A to otwarcie drzwi dokonuje
się specjalnie w modlitwie. Dlatego w chwili dla nich tak ciężkiej i
niebezpiecznej w Ogrójcu, Pan Jezus powiedział Apostołom: Módlcie się, abyście
nie ulegli pokusie.

Mówimy,
że kochamy Boga, ale czy zapraszamy Go do siebie, chcemy z Nim spędzić czas? On
nam obiecał, że to zaproszenie przyjmie – i tak nas i uraduje, i umocni. W Nim
zwyciężymy.

Ks.
Paweł J.MS