HOMILIA

Bóg kocha świat to stwierdzenie jest jakby streszczeniem i podsumowaniem
całego przesłania Wielkiej Nocy. Nie jest tak, że zostaliśmy stworzeni i
pozostawieni ślepemu losowi. Dla Boga stanowimy najwyższą wartość. Dowodem jest
Syn Jednorodzony Jezus Chrystus. Został On nam dany nie po to aby nas sądzić
i potępiać lecz by nas zbawić. Do Boga-Zbawiciela modlimy się w trudnych
życiowych sytuacjach, w chorobie, gdy chcemy się wyzwolić z grzesznego nałogu.
Zbawiciela przyzywamy też jako pewnego rodzaju zabezpieczenie się przed
nieszczęściami, które mogłyby na nas przyjść (od głodu, ognia i wojny wybaw nas Panie).
Czy tylko taką rolę ma pełnić Zbawiciel w naszym życiu? W dzisiejszej Ewangelii
według Świętego Jana, Jezus mówi do Nikodema, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemności. Może i ja, w miarę poprawny chrześcijanin,
duchowny, zakonnica, zakonnik należę do tych miłujących ciemności? Może i ja
nie zapalam Jezusowego światła w mojej duszy by nie zobaczyć wszystkiego co ją
zaśmieca, brudzi? Może nie chcę nazwać po imieniu wszystkich moich lęków, złych
przyzwyczajeń?

Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła. Wiadomo, że nie cała
prawda jest kłamstwem. Najchętniej okłamujemy sami siebie, lub dajemy się
okłamywać złemu duchowi. Jak trudno być kryształową prawdą? Ale Jezus po to
właśnie przyszedł aby mnie do tego ideału prowadzić – bo mnie nade wszystko
umiłował. Amen.

Ks. Witold Kuman MS – Niemcy