HOMILIA

Wielka Środa

Myślę, iż tzw. Wielki Tydzień ograniczamy prawie wyłącznie
do Triduum Paschalnego, czyli do W. Czwartku, Piątku i Soboty. A przecież jest
jeszcze poniedziałek, wtorek i środa. Każdy z tych dni ma swoją liturgiczną
rolę w przygotowaniu na Zmartwychwstanie Pana Jezusa.

Dziś właśnie środa w tym Wielkim Tygodniu. I jakie Słowo
otrzymujemy w liturgii tego dnia? Mnie zachwyciło proroctwo Izajasza. Co prawda
jest to znany i często cytowany fragment z księgi tego proroka, zwanego 5
Ewangelistą, nie mniej wciąż mało, w moim wypadku, medytowany i odkrywany.

Jak pomagać?

Coraz więcej ludzi odkrywa jak są słabi, niezdolni do
sprostania obowiązkom, zadaniom, wyzwaniom życiowym, po prostu, niezdolni do
życia. I szukają pomocy. Niestety, szukają jej często po omacku, i trafiają do
różnego rodzaju wróżbitów, energoterapeutów, uzdrawiaczy, a w najlepszym
wypadku wybierają psychologów, psychiatrów lub terapeutów.

A tak naprawdę te nasze lęki, niemoce, ograniczenia leczy
Słowo Boże, leczy Jezus, odwieczne Słowo Ojca, Słowo, które stało się ciałem i
zamieszkało między nami.

I tylko ten, kto słucha tego Słowa, szuka Go, jest Mu
posłuszny, trwa w Nim może przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo
krzepiące. Inaczej jest tylko miedzą brzęczącą i cymbałem brzmiącym, jak
dosadnie określa to św. Paweł w 13 rozdziale 1 listu do Koryntian. Nie
wystarczy raz, ale codziennie, wytrwale, z uporem słuchać i rozważać, by
każdego ranka być pobudzanym przez to Słowo, by być uczniem tego Słowa.

Skąd brać siły?

To taka prosta, jasna i konkretna recepta, rada i jednocześnie
zapewnienie skuteczności naszej pomocy innym. I jeszcze jedno. Pozwolić się
prowadzić temu Słowu, gdziekolwiek nas pośle, w jakąkolwiek stronę nas
pociągnie. Nie opierać się, nie wymądrzać, nie dyktować temu Słowu kierunku,
nie wyznaczać granic, nie zabraniać iść na peryferie świata, nie wykluczać
nikogo, nie ograniczać działania tylko do utartych szlaków, nie zamykać w
stwierdzeniu: nigdy tak nie było, nikt tędy nie chodził, to jest niemożliwe,
to się nie da, to się nie uda itp.

Za jaką cenę?

A że będzie bolało? A że będzie kosztowało trudu? A że
trzeba będzie się narazić, być wyśmianym, często wykluczonym, skazanym na
eksterminację nawet od najbliższych, rodziny, rodaków, współbraci? Nic to.
Przecież to Słowo-Jezus w proroctwie Izajasza zrealizowało się w 100
procentach. A On przecież powiedział: Nie jest uczeń nad mistrza. Jeśli mnie
prześladowali, to i Was prześladować będą.

Izajasz kończy słowami: Oto Pan Bóg mnie wspomaga. Któż
mnie potępi?

Na dziś papież Franciszek jest dla nas przewodnikiem. Nie
rozumiem go do końca, nie nadążam czasem za jego głosem proroczym, nie mam dość
odwagi by patrzeć aż tak daleko i tak szeroko. Nic to. Wierzę, że na dziś to
właśnie on ma Ducha Świętego, bo ma charyzmat Piotra: Tobie dam klucze
Królestwa Niebieskiego. I bramy piekielne go nie przemogą.

Panie Jezu, Słowo Życia. Prowadź papieża Franciszka, broń go,
ochraniaj, dodawaj odwagi i oświecaj. A mnie otwieraj oczy i duszę, bym miało
odwagę i nie opierał się Twojemu prowadzeniu, bym szedł do tych i z tymi, dla
których mnie powołałeś do kapłaństwa i życia zakonnego. Amen.

Ks. Henryk Kuman MS