HOMILIA

Albowiem usta Pańskie to wyrzekły.

Piękna jest obietnica Boża dana mam przez proroka Izajasza w dzisiejszym
pierwszym czytaniu. Pan Bóg obiecuje rzeczy niemal niemożliwe: nasyci duszę
twoją na pustkowiach, odmłodzi twoje
kości, zawsze prowadzić cię będzie. Niesamowite słowa. Każdy z nas chciałby
żeby to co ciemne w naszym życiu, stało się jasne; to co trudne stało się
łatwe; a to co nas zabija i postarza odmładzało.

Ale czy to jest możliwe? Pan Bóg
potwierdza to Swoim Słowem : Albowiem
usta Pańskie to wyrzekły. I to dziś Bóg ci obiecuje, na początku tego Wielkiego
Postu. No ale jak to osiągnąć? Z odpowiedzią przychodzi dzisiejsza Ewangelia.

Pójdź za Mną. Jezus powołuje celnika Lewiego. Po ludzku to był człowiek przegrany w
społeczeństwie, ale Mistrz z Nazaretu wie co robi. Mówi do niego tylko trzy
wyrazy, ale tak niewiele słów potrafi zmienić czyjeś życie, jeżeli wypowiadane
są z Miłością.

On zostawił wszystko, wstał i poszedł za Nim. To jest odpowiedź celnika na zaproszenie Jezusa. A czy ja mam odwagę wyjść
z mojej komory celnej – mojego grzechu, nałogu czy łatwego życia? Czy raczej
zamiast przyjmować postawę Lewiego to zachowuję się jak faryzeusze i oceniam
innych mówiąc, że przy Jezusie czy w Kościele nie ma dla nich miejsca? Bo ten
jest czerwony, ten bez ślubu a ten alkoholik.

Jeżeli uważam siebie za sprawiedliwego, to przecież Jezus nie jest mi do
niczego potrzebny. On nie przyszedł wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz
grzeszników. I każde nawrócenie zaczyna
się wtedy, kiedy uświadomię sobie to, że bez Jezusa nie jestem wstanie się nawracać,
zmieniać, kochać i żyć!

ks. Jakub Dudek
MS