HOMILIA

Jeszcze nie rozumiecie? Z tym pytaniem Jezus zwraca się do uczniów. A dziś do nas.
Jeszcze nie rozumiecie kim Jestem? Na swojej drodze Jezus spotyka różnych
ludzi, jedni doświadczają miłości Boga przez uzdrowienie, inni poprzez
zrozumienie prawd Bożych, a jeszcze inni poprzez dotknięcie łaski, kolejni są
widzami cudów, znaków Bożego działania, a następni proszą o znaki, bardzo im na
nich zależy, jednak ich nie dostają. Wydawać by się mogło, że najbliższe
otoczenie Jezusa, Apostołowie, rozumieją więcej, bo mają ogląd całościowy sytuacji,
a jednak nie. Serca Apostołów zaprząta troska o chleb, o sprawy codzienne,
mino, iż widzieli doświadczyli dwukrotnie cudu rozmnożenia chleba.

Apostołowie, najbliżsi uczniowie
Jezusa nie rozumieją gdyż nie pokładają całkowitego zaufania w Jezusie.

A my? Potrafimy zaufać?
Zawierzyć Bogu nasze życie mimo życiowych trudności? Mimo borykania się z
naszym zdrowiem, mimo uzależnień naszych czy naszych bliskich? Mimo przeróżnych
problemów ludzkiego istnienia.

Potrafimy zaufać Bogu?

Bóg chroni tych właśnie, którzy
ufają Jego Słowu! Pielęgnuje, uzdrawia, prowadzi tych, którzy w Nim
pokładają nadzieję.

Jeszcze nie rozumiecie, że Bóg
szaleńczo nas kocha. Oddaje swego Syna, byśmy mogli żyć wolni, byśmy mogli
kochać, byśmy potrafili oddawać Bogu chwałę.

To właśnie zrozumiał Noe, że Bóg
chce naszego zaufania i posłuszeństwa, dlatego został ocalony przed wodami
potopu.

W La Salette Maryja z bólem
powtarza: Od jak dawana już cierpię za was, a wy sobie nic z tego nie
robicie.

Prosimy Cię Jezu zmiękczaj nasze
harde serca. Ucz nas zaufania do naszego Ojca. I uzdalniaj do uległości
Duchowi.

Ks. Zbigniew Cybulski MS