HOMILIA

Środa V tygodnia. Rok I.

Dzisiaj Słowo zaprasza nas byśmy uczynili refleksję nad swoim
sercem, aby zobaczyć, co z niego wychodzi. Zgodzimy się zapewne, że widzimy
dość łatwo i wyraźnie, co wychodzi z serca drugiego człowieka. Trudność sprawia
nam natomiast zobaczenie w prawdzie swojego serca. Często tę prawdę staramy się
ukryć pod różnego rodzaju maskami czy pozorami, jednak czy chcemy czy nie, to
ona zawsze zaczyna wychodzić.

Jezus dzisiaj pomaga nam nazwać w sposób konkretny to, co
może się rodzić w naszym sercu, co trudno może nam nazwać. Decydowanie o tym co
dobre, a co złe należy do Boga, który jedynie jest dobry, który chce dobra i
szczęścia dla człowieka. Od kiedy człowiek przestąpił zakaz dany przez Boga, to
skończyło się to katastrofą. Odtąd nosi w swym sercu ranę, stałą skłonność do
grzechu.

Serce w Biblii obejmuje wszystkie wymiary ludzkiej
egzystencji, jest rozumiane jako całe wnętrze człowieka, lub oznacza człowieka
jako całość. Ono pokazuje prawdę o człowieku.

Dzisiaj Jezus pokazuje nam, do czego jest zdolne serce
człowieka. Zdolne jest do takich postaw, ponieważ jest grzeszne, zranione.
Jednak Jezus przyszedł do ludzi z takim sercem, aby takie serca ludzkie zbawić,
uleczyć. Psalmista mówi, że Bóg nie gardzi sercem skruszonym i pokornym, czyli
uznającym i przyjmującym prawdę o sobie.

Dlatego nie tłumaczmy się, nie uciekajmy, nie chowajmy, ale
stańmy z ufnością w prawdzie o swoim sercu przed Jezusem, aby jego miłość
objawiona na krzyżu, przyniosła nam zbawienie i stała się źródłem uzdrowienia i
oczyszczenia naszego serca.

Ks. Jacek G. ms