HOMILIA

Trwa rok życia
konsekrowanego w całym Kościele i święto Ofiarowania Pańskiego już od lat jest
w Kościele obchodzone ze szczególną modlitwą za osoby konsekrowane.

Istnienie osób
konsekrowanych w Kościele jest usprawiedliwione inicjatywą Ducha Świętego,
który poruszył serca Założycieli do poszukiwania Królestwa Bożego jako perły
drogocennej. Dzięki ich doświadczeniu, nasze instytuty, a w nich, my,
doświadczamy w dalszym ciągu poruszenia serca do odpowiedzi naszym życiem na
Jego darmową miłość i wybranie. Chodzi o całe nasze życie: czas, zdolności,
uczucia, zdrowie, cierpienie, siły, dla życia Boga w sercach innych braci i
sióstr. Naszą siłą jest pokora we wcielaniu w życie Ewangelii. W ten sposób,
On, nasz Pan, chce nas słabych czynić mocnymi Bogiem. Duch Jezusa Chrystusa
Zmartwychwstałego umożliwia nam przyjmowanie Słowa, wciela je w nasze życie i
naszą historię. Dlatego możemy głosić Ewangelię, już nie tylko teoretycznie,
ale owszem, z osobistego doświadczenia mocy Bożej miłości. To, co pociąga, to
nie tylko słowa, ale życie autentyczne, życie w którym wciela się Słowo Boga.
Dlatego potrzebujemy modlitwy całego Ludu Bożego, abyśmy nieustannie, do końca
naszego życia utrzymywali w sobie postawę nawracania się, otwarcia się na Ducha
Świętego, posłuszeństwa i miłości Boga i bliźniego.

Dzisiejsze święto nie jest
zawłaszczone przez osoby konsekrowane. Przecież każdy uczeń Chrystusa na drodze
życia chrześcijańskiego i powołania jakie otrzymał, potrzebuje tych samych dóbr
Królestwa, aby doświadczyć Boga Żywego, Jego miłości i by mógł stawać się
świadkiem Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego.

ks. Antoni Skałba, MS