HOMILIA

Chciałbym zasugerować do
dzisiejszego Słowa następującą rzecz: modlitwa do Ducha
Świętego; uważne przeczytanie tekstu Ewangelii; wejście w
modlitwę, oglądanie, kontemplacja oblicza naszego Pana kiedy
płacze; kierując do Niego serdeczną prośbę, aby dał mi poznać
dlaczego płacze nade mną. Bo na pewno nie płacze nad swoim losem,
ale nad złem, naszym, moim złem. To On jest tym, który ma Moc nad
księgą mojego życia i księgą życia Kościoła, ludzkości. A
swoim Słowem i życiem również tym płaczem objawia mi
swoją miłość do mnie grzesznika. Jego miłość sprawiła, że jest
złączony ze mną do końca, aby mnie przeprowadzać przez
ciemności, lęki, cierpienie i samą śmierć, aż do Ojca.

ks. Antoni S., MS