HOMILIA

Wszystko
dzieje się naprawdę. Realne zagrożenie życia. To nie podchody, po których
drużyna Heroda i Chrystusa zbierze się na wspólnym podsumowaniu. Przypomną
sobie zaskakujące przygody, dramatyczne zwroty akcji, śmieszne sytuacje. To nie
tak. Tutaj wszystko dzieje się naprawdę.

Kiedy
wierzę, tak do końca, tak na serio, nie na pół gwizdka, dociera do mnie, że
uczestniczę w tym wszystkim także ja. Jestem częścią Ciała Chrystusa. Wielu
chrześcijan trwa w dziwnym przekonaniu, że walka toczy się obok. Chrzest
sprawił, że to najbardziej dramatyczne zmaganie o życie, o prawdę, o wolność, o
miłość, dzieje się we mnie samym. Teraz.

Jednym
z podszeptów złego ducha jest myśl, aby nie traktować tego wszystkiego aż tak
poważnie. Chcesz być święty? Wystarczy niedziela. To i tak dużo. Inni nie robią
nawet tego. Wiara? W porządku. Nie przesadzajmy jednak

I
usypiamy. Śpimy w naszych kościołach, ale nie tylko. Śpimy także podczas prywatnych
modlitw, coś tam mrucząc w kierunku mglistych wyobrażeń bóstwa.

Całe
szczęście, że chrzest działa. I Chrystus nas budzi. Chodźmy do naszej Jerozolimy.
Będziemy umierać. Idąc ulicami naszych miast, będziemy spoglądać w oczy naszych
braci i modlić się, i pragnąć, aby wszyscy stanowili jedno.

Masz
tak? Że Chrystus woła w Tobie, jak w dzisiejszej Ewangelii. Masz to przeczucie
trwogi, że jeśli nie odpowiemy, to dom nasz pozostanie pusty?

Prośmy
o ziarno wiary. Jest potrzebne, aby pozwolić stracić życie w imię Chrystusa.
Współczesny Herod i współczesna Jerozolima ma miliardy wariantów. Jest tam, gdzie człowiek. Tuż
obok. Wchodzimy powoli w śmierć Chrystusa. I powoli widzimy, jak Jego życie w
nas się objawia. Wszystko dzieje się naprawdę.

ks. Andrzej, ms