HOMILIA

Bóg
zaprasza mnie na ucztę weselną Jezusa

Przypowieść pozwala nam przeżyć pewne
wydarzenie, zająć wobec niego stanowisko i wyciągnąć wnioski. Powtórzę tylko
krótko historię: Król przygotował ucztę weselną swojemu synowi. Wysłał
zaproszenia przez swoje sługi, lecz zaproszeni nie chcieli przyjść. Pomimo
odmowy król przygotowuje ucztę i wysyła sługi drugi raz, aby przedstawili
wspaniałość czekającego ich przyjęcia. Tym razem, goście lekceważą to. Okazuje
się bowiem, że od uczty u króla, bardziej cenią sobie swoje poletko, drobny
handelek, a niektórzy znieważają posłańców i zabijają. Król wysyła sługi z
zaproszeniem trzeci raz. Teraz sala zapełnia się różnymi biesiadnikami. I
tutaj, pojawia się szczegół, który zastanawia lub wręcz złości. Chodzi o
nieboraka, który znalazł się na sali bez odpowiedniego stroju. Wielu zastanawia
się, dlaczego został tak potraktowany? Nie rozwijam tego wątku, bo nie stanowi
on sedna pouczenia zawartego w przypowieści.

Nauka płynąca dla nas. Bóg zaprasza
mnie- nie do pracy, nie po to, aby robić mi wymówki lub rozliczać; On zaprasza
mnie na wspaniałą ucztę, którą przygotował dla swojego Syna. Słyszałem to
zaproszenie wiele razy. Różnie na nie odpowiadałem. Czasami udawałem, że nie
słyszę lub, że dotyczy ono kogoś innego, czasami inne sprawy okazywały się
ważniejsze. Dzisiaj nie ma już wymówki. Jestem na uczcie, znajduję się pośród
zaproszonych. Nieszczęśnik bez odpowiedniego stroju przypomina człowieka, który
mówi: chcę dobrze zjeść, zabawić się, reszta mnie nie interesuje. Fizycznie
wprawdzie jest obecny na uczcie, ale całą swoją postawą życiową pozostaje na
zewnątrz. A to jest uczta weselna. Jesteśmy wykupieni
drogocenną krwią Chrystusa (1P 1, 19), trzeba
opłukać swe szaty i w krwi Baranka je wybielić (por. Ap 7,14b). Dopiero,
gdy pozwolę Jezusowi obmyć się z grzechów i przyodziać nową szatą, mogę w pełni
przeżyć moje zaślubiny z Nim i dzielić radość wraz z innymi.

Ks. Łukasz Hołda MS