HOMILIA

Poniedziałek, XX tydzień zwykły. Rok II.

Znamy zapewne słowa św. Augustyna,
który mówił, że niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu.

Dzisiejsza Ewangelia pokazuje
nam, że samo przestrzeganie przykazań nie zaspokoi serca człowieka. W sercu
zostanie ciągłe pragnienie czegoś więcej. Droga, która prowadzi do
zaspokojenia tego pragnienia, jest tylko jedna. Odkryć Jezusa, jako najcenniejszy
skarb, jako jedyne i największe Dobro i w wolności przylgnąć do Niego.

Pewnie wiele razy deklarowaliśmy
i deklarujemy, że Jezus w naszym życiu jest najważniejszy. Jednak weryfikacją
prawdziwości tych słów, jest zawsze moment, kiedy mam zostawić swoje posiadłości
mogą to być osoby, rzeczy, posługi, stanowiska, urzędy itp. Jak mocno się
wtedy tłumaczymy, jak umiejętnie argumentujemy, byle tylko zachować to, co mam
zostawić. Wtedy w serce wchodzi smutek, rozczarowanie, czasem złość. Nie pozwalamy
się poprowadzić do pełni tej wolności, którą nam Jezus chce dać. A ta pełnia
jest tylko w Nim.

Na pewno jest w nas wiele dobra,
piękna, szczerości, ale czy nie odczuwamy czasem pewnego "błogosławionego niedosytu" ? To jest
być może ten moment, w którym Jezus zaprasza nas do doskonałości, do zdecydowanego
radykalizmu, by iść i naśladować Go, w codzienności swojego życia jako mąż,
żona, ojciec, matka, kapłan, zakonnik.

Niech Duch Święty budzi każdego
dnia w naszym sercu to pragnienie doskonałości, do której Jezus nas zaprasza i
czyni nas zdolnymi, by dla kroczenia za Nim, umieć zostawiać zawsze wszystko.

Ks. Jacek G. MS.