HOMILIA

Zadośćuczynienie

Oto Serce, które tak bardzo
umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla
okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko
gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i
świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli
Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej
szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego
Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na
wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję.
W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych
wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej
rozszerzenia powiedział Jezus do św. Małgorzaty Marii w jednym z objawień.

Duchowość wynagrodzenia tak
można byłoby nazwać kult Najświętszego Serca Jezusa. Potrzeba wynagrodzenia
oznacza, że każdy grzech ma swoją cenę, swoje skutki, a każde zło domaga się
naprawy. To rzeczywistość dotycząca nie tylko spraw materialnych, ale także, a
może nawet przede wszystkim naszych relacji i troski o nie.

W pierwsze piątki wielu ludzi
regularnie przystępuje do spowiedzi i Komunii św. wynagradzającej, zgodnie z
życzeniem Pana Jezusa. Znamy doskonale pięć warunków do dobrej spowiedzi. Niech
nie umyka nam ten ostatni, wcale nie najmniej ważny zadość uczynienie Bogu i
bliźniemu. To on nieraz okazuje się przecież kluczowy w odbudowywaniu,
uzdrawianiu relacji z tymi, których kochamy.

ks. Grzegorz Szczygieł MS