HOMILIA

Poniedziałek, VI tydzień WielkanocnyDać się przekonaćLiturgia coraz bardziej kieruje naszą uwagę, w stronę wniebowstąpienia Jezusa i zesłania Ducha Świętego. Dzisiaj w Ewangelii wspomniane są obydwa te wydarzenia. Liturgia słowa ukazuje nam obietnice związane z darem Ducha Świętego, by budzić w nas pragnienie Jego obecności, byśmy mogli z tęsknotą wołać o Jego przyjście.SmutekOdejście Jezusa jest dla uczniów wydarzeniem smutnym. Przypomnijmy, że kontekst słów Jezusa, które słyszymy w dzisiejszej Ewangelii jest nieco inny niż nasz obecny kontekst liturgiczny. Jezus rozmawia z uczniami w czasie wieczerzy paschalnej jeszcze przed swoim ukrzyżowaniem. Jezus właśnie wybiera się w drogę, w którą żaden człowiek nie potrafi wyruszyć. Nikt z uczniów nie będzie w stanie towarzyszyć Mu w trakcie Jego męki i ukrzyżowania. Wszyscy pouciekają. W tym momencie uczniowie jedynie przeczuwają, że już niedługo wydarzy się coś bardzo trudnego. Na razie ich smutek to smutek opuszczonych dzieci, ale grozi im smutek o wiele gorszy smutek zgorszenia swoim grzechem dlatego Jezus przygotowuje ich na to, co ma się wydarzyć.PożytekCzasownik symfero, który w naszym tekście oddany jest przez polskie być pożytecznym, w swoim pierwszym znaczeniu oznacza zbierać coś razem, gromadzić (stąd to, co nagromadzone jest właśnie dla nas zyskiem, jest pożytkiem, z którego możemy korzystać). Odejście Jezusa jest dla nas pożyteczne, ponieważ gromadzi różne dobra, które przynoszą nam korzyść. Jezus, wbrew temu co przeżywają uczniowie, nie odchodzi na naszą niekorzyść, nie odchodzi, by pozostawić nas samych, ale odchodzi po to, byśmy mogli otrzymać wszystko to, co przygotował dla nas Ojciec. Idąc nieco dalej tym tropem możemy powiedzieć, że Jezus gromadzi nas, rozproszonych z powodu grzechu w jedno i to jest dzieło, które może się dokonać tylko dzięki temu, że On idzie do Ojca. Jezus, jako Syn Boży (jedna z Osób Trójcy) jest w ciągłej komunii z Ojcem, ale teraz wprowadza w tę komunię również człowieka, z którym stał się jedno poprzez swoje ciało. Wraz z Jego wniebowstąpieniem dopełnia się cała historia zbawienia zraniony grzechem i niezdolnością do kochania człowiek może powrócić do raju, do domu Ojca.Duch ŚwiętyDuch Święty, którego Jezus obiecuje uczniom, ofiarowuje człowiekowi trzy dary: przekonuje świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie.Przekonać świat o grzechu. Po swoim grzechu pierwsi rodzice ukryli się przed wzrokiem Boga, gdyż stracili do Niego zaufanie. Szatan zdołał przekonać człowieka, że Bóg nie może go kochać takim jaki jest. Podobnie każdy z nas ze względu na swój grzech ukrywa się przed Bogiem. Bardzo trudno przychodzi nam uznawanie naszych win i zazwyczaj obciążamy nimi innych ludzi sami ukrywając prawdę nawet przed samymi sobą. Czasami tylko gniew i irytacja z powodu czegoś co drażni nas drugim człowieku przypomina nam o tym, czego nie potrafimy zaakceptować w sobie. Duch Święty pozwala nam przyjąć prawdę o naszym zranieniu, o naszej niemożliwości do kochania i do trwania przy Bogu w chwilach gdy nasze życie jest zagrożone cierpieniem.Przekonać świat o sprawiedliwości Boga oznacza odkłamanie naszej historii. Duch, którego Jezus nam udziela, daje nam łaskę zobaczenia tej historii na nowo. W raju człowiek uwierzył, że z powodu grzechu Bóg go opuścił. Odtąd każdy nasz grzech i każde cierpienie jest dla nas znakiem odrzucenia przez Ojca. Ale ukrzyżowany Jezus, który wstępuje do Ojca jest obnażeniem tego kłamstwa. To nieprawda, że cierpienie, że krzyż oznacza odrzucenie i przekleństwo. To nieprawda, że wydarzenia, które mnie krzyżują oznaczają odrzucenie. Jezus idzie do Ojca, by przekonać nas, że Bóg jest Miłością, która nie gorszy się naszymi grzechami, że Jego sprawiedliwość wyraża się w tym, że On nam nieustannie wybacza.I jeszcze sąd. Sąd nad władcą tego świata polega właśnie na ukazaniu przewrotności złego ducha, który próbuje odłączyć człowieka od jego Ojca. Pomyślmy ile razy dawaliśmy się przekonać, że nasze życie jest przeklęte i bezsensowne. Jednak Duch Święty, którego Jezus posyła do nas,przekonuje nas o kłamstwie złego ducha i pozwala nam na nowo z zaufaniem wołać do Boga: Ojcze.xMCMS