HOMILIA

Duch
Święty was wszystkiego nauczy

Bóg nieustannie przemawia do nas na różne sposoby.
Przemawia przez znaki, a więc wydarzenia, które chrześcijanin odczytuje jako
działanie Boga, a nie jak ślepy los. Tak Żydzi interpretowali to, co ich
spotykało. Zarówno dobro i błogosławieństwo, jak i przeciwności, cierpienia i
upokorzenia. Cała historia zbawienia, była ciągłym działaniem, obecnością Boga,
który pouczał o tym, co dobre,
przestrzegał zaś przed złem. Taką historię zbawienia Bóg tworzy w każdym z nas. Przemawia Bóg
przez Słowo Boże, które interpretuje
nasze życie, ocenia wybory i czyny. Jest w Nim obecny Bóg, który Mojżeszowi
objawia się jako Ten, który JEST. W
Nowym zaś Testamencie objawia Bóg swojego Syna – Jezusa Chrystusa wczoraj i
dziś, tego samego na wieki (por. Hbr 13,10). Tego samego, bo pochodzi od tego
samego Ducha Świętego. O On jest naszym nauczycielem. Prowadzi do Prawdy i
Życia. Przemawia Bóg przez modlitwę dając natchnienia i budzi wiarę i miłość.
Tego doświadczyła Bł. Matka Teresa z Kalkuty. Mówiła nam: Modlitwarodziwiarę ,wiara rodzimiłość
,a miłośćrodzi służbęna rzecz ubogich.

Z
nich zaś największa jest Miłość

Kto nauczył się kochać, tak jak Jezus, ten może zapomnieć
wszystkie przykazania, a i tak na pewno będzie czynił to, czego oczekuje od
niego Bóg. Św. Augustyn wyraził to w znanych słowach: kochaj i czyń, co chcesz. Miłość podpowie, co mamy czynić, pouczy,
strzeże, bo Bóg jest miłością. Kto kocha posiadł naturę Boga. Tak było w życiu
świętych. Św. Maksymilian Kolbe wiedział, jak postąpić w obozie śmierci.
Poszedł do komory za współbrata niedoli, ojca rodziny. Św. Brat Albert nauczył
się być chlebem dla ubogich od Tego, który sam stał się chlebem. Bł. O. Jan Beyzym
nie lękał się służyć trędowatym i oddać im życie, wpatrzony w Tego, który sam
kochał trędowatych, dotykał ich cierpienia i uzdrawiał Jezusa. On przyszedł
dla grzeszników, a więc trędowatych na duchu, przebywał i jadał z nimi. Św. Jan
Paweł II przebaczył zamachowcy, jak Jezus, który modlił się za swoich oprawców
i przebaczał tym, którzy go krzyżowali. Skąd oni mieli takie postawy? Kto ich
pouczał? Odpowiedź daje dzisiejsza Ewangelia: A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On
was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem(J14,27).
Bóg jest bardzo hojny i odpłaca stokrotnie radością i pokojem serca, a więc
szczęściem cudownej relacji z nami. Największym nieszczęściem jest brak
relacji, izolacja, samotność piekło. Największym szczęściem jest MIŁOŚĆ, a
więc relacja oblubieńcza. Jeśli Mnie kto
miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do
niego, i będziemy u niego przebywać(J 14, 24). Jest to wspaniała obietnica
radości życia w Duchu Świętym już w tym
życiu, a kiedyś w całej wieczności.

Ks. Kazimierz W. MS