HOMILIA

Człowiek paschalny

Św. Andrzej Bobola SJ od 2002 r. jest
jednym z patronów Polski. Być może kiedyś będzie nawet jej
patronem pierwszorzędnym. Chciałbym go dziś nazwać człowiekiem
paschalnym, zresztą podobnie jak i innych patronów Ojczyzny św.
Wojciecha i św. Stanisława. Człowiekiem paschalnym w tym
znaczeniu, że największe owoce jego życia objawiły się dopiero
po jego śmierci.
Owocem śmierci św. Wojciecha było
ustanowienie metropolii w Gnieźnie i w efekcie także koronacja
Chrobrego na króla Polski. Św. Stanisławowi przypisuje się
zjednoczenie rozbitej dzielnicowo Ojczyzny. Św. Andrzej objawiając
się po swojej śmierci, na długo przed beatyfikacją w 1853 r.
zapowiedział wybuch wielkiej wojny i odzyskanie przez Polskę
niepodległości i ogłoszenie go jej głównym patronem. Mało kto
wie, że w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. jego relikwie
obnoszono w procesji ulicami zaatakowanej przez Armie Czerwoną
Warszawy w przededniu cudu nad Wisłą. Sprowadzenie jego ciała
do Polski po kanonizacji w Rzymie w 1938 r. było wielką
manifestacją religijną i patriotyczną. Nierozkładające się
ciało św. Andrzeja w cudowny wręcz sposób przetrwało Powstanie
Warszawskie i zaburzenie stolicy. Stało się w ten sposób znakiem,
że Boga nie można pokonać!
W okresie wielkanocnym, który wciąż
przeżywamy warto pomyśleć o tym, że i my jesteśmy powołani do
bycia ludźmi paschalnymi. Może jeszcze tego nie widać, ale wiara
podpowiada nam, że najlepsze owoce naszego chrześcijańskiego życia
czekają nas dopiero po śmierci, a może nie tylko nas, ale i tych,
których których zostawimy po sobie.

ks. Grzegorz Szczygieł MS