HOMILIA

II Niedziela
WielkanocnaNiedziela
Miłosierdzia Bożego

Dzień kanonizacji bł.
Jana Pawła II i bł. Jana XXIII

Słowo Boże przeznaczone na dzisiejszą II niedzielę
wielkanocną, tzw. niedzielę Miłosierdzia Bożego oświetla dzień kanonizacji
błogosławionych papieży, Jana Pawła II i Jana XXIII. Każdy z nas jest
zaproszony, by tym Słowem nakarmić swoją duszę i odejść silniejszym na następne
dni życia.

Wspólnota

Homo est animal
sociale. Człowiek jest istotą społeczną. Nie może żyć bez wspólnoty,
najpierw rodzinnej, potem społecznej. A Kościół, to przecież z hebrajskiego:
Kahal, Jahwe lud Boży, gr. ekklesia zgromadzenie. A więc Kościół jest
wspólnotą wspólnot, czyli konkretnych ludzi, złączonych przez chrzest i
zapatrzonych w swego Mistrza, Jezusa Chrystusa, idących za Nim ku życiu
wiecznemu, przez doczesność.

Jakość każdej wspólnoty zależy od tego, na ile otwiera się
na konkretną obecność Jezusa, na ile pozwala Jemu działać w każdym z jej
członków. Opis życia pierwszej wspólnoty uczniów, po Zesłaniu Ducha Świętego
jest wciąż wyzwaniem i zadaniem jednocześnie. Bycie razem w przebaczającej
miłości, słuchanie Słowa i karmienie się Ciałem i Krwią Pana to elementy
zasadnicze każdej wspólnoty uczniów Jezusa.

Sens cierpienia

Trwanie we wspólnocie braci i sióstr razem z Jezusem to
zaproszenie najpierw do cierpienia z Nim by potem mieć udział w Jego chwale,
radości, w życiu wiecznym. Nie ma innej drogi, ale jest zapewnienie, że On
pocieszy, przyjdzie z pomocą, podtrzyma, umocni. Zapewnia nas o tym św. Piotr w
swoim liście. Prosić o wiarę, że to prawda, i o oczy otwarte na fakty, przez
które Jezus potwierdza, iż On zawsze zwycięża.

Droga do życia
wiecznego

Wszyscy jesteśmy w drodze. I jak to w drodze, męczymy, się,
słabniemy, często się potykamy, upadamy. Jezus wie o tym, więc sam idzie przed
nami i zaprasza, by iść ufnie za Nim. Pierwszym darem, którego nam udzielił po
Zmartwychwstaniu jest Pokój. Powtarza to słowo wielokrotnie. Pokój Wam, oraz
nie bójcie się. Z tymi słowami przychodzi do uczniów, do mnie i do Ciebie.
Także dzisiaj, w tę Niedzielę Miłosierdzia Bożego.

A potem udziela następnego, niezbędnego daru,
umożliwiającego dotarcie do celu, czyli do życia wiecznego. Tym drugim darem jest
wiara. Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli.

Każdy z nas ma coś z Tomasza. Nie łudźmy się i nie
okłamujmy. Nasze wspólnoty rodzinne, zakonne, parafialne, diecezjalne, itd.,
cierpią na tę samą chorobę: niedowiarstwo. Dopóki nie zobaczę, nie uwierzę!
Choćby to mówił mój brat, siostra, mąż, żona, współbrat, przełożony, biskup czy
papież nie uwierzę! Smutne, ale prawdziwe. A przecież gdybyśmy uwierzyli, o
ile byłoby łatwiej, o ile problemów, sporów, nieporozumień, a więc raz zadanych
Wspólnocie Kościoła byłoby mniej.

Dzisiejsza kanonizacja jest testem dla nasz wszystkich.
Wierzę w życie wieczne? Wierzę, że w niebie jest dla mnie miejsce przygotowane przed
założeniem świata? Wierzę, iż tylko pragnienie życia wiecznego tak naprawdę się
liczy? Wierzę, że Jan Paweł II, którego dotykałem, całowałem jego pierścień
rybaka, słuchałem homilii jest już w domu Ojca i na mnie tam czeka? Wierzę, iż
tylko pragnienie by Bóg był dla mnie wszystkim jest kluczem, by się tam dostać?

Panie, daj mi
pragnienie świętości i przymnóż mi wiary, bym nie wątpił, jak Tomasz, ale
wierzył wspólnocie Kościoła. Amen.

Ks. Henryk K. MS