HOMILIA

Środa, 23 kwietnia 2014 r.

A myśmy się
spodziewali!

Gotowy plan

Chromy wiedział, co ma robić pod
bramą Piękną miał żebrać i pilnować statusu uczciwie chromego, aby tym
bardziej wzbudzać zaufanie i litość pielgrzymów. Znał się na tym. Nie wiedział
natomiast, że jego życie mogłoby być inne. Nikomu, nawet jemu samemu, nie
przychodziło do głowy, że mógłby robić co innego nawet ze swoim
ograniczeniem. To była najlepsza po ludzku opcja. Każdego ranka rozpoczynał
swój dyżur pod bramą, a niosący go pilnowali, aby się nie spóźnić z położeniem
go w tym miejscu o godzinie dziewiątej. Tak było i tym razem dzień jak każdy
dzień: osiem godzin w pracy, potem spoczynek w domu, i nowy dzień. Nie
spodziewał się, że ktokolwiek mógłby zmienić coś w jego życiu. Nawet patrząc na
Piotra i Jana miał nadzieję na jałmużnę. Kiedy jednak został uzdrowiony przez
podnoszącego go Piotra zrobił nowy niespodziewany użytek ze swych nóg i stóp
przez podskoki pełne radości ich odzyskania w pełni sił. A spodziewał się
zupełnie czegoś innego

On miał wyzwolić Izraela!

Łukasz i Kleofas też się
spodziewali, że Jezus miał wyzwolić Izraela. Kiedy On sam do nich dołączył i
zadał pytanie o wydarzenia w Jerozolimie, o których nie słyszał, to mu
powiedzieli: – Tyle się po Nim spodziewaliśmy, a On tam, w Jerozolimie, został
policzony między złoczyńców, umarł i przepadł w dziwnych okolicznościach. Baby
gadały, że grób jest pusty, ale one wiele rzeczy już mówiły Chłopy poszli,
zobaczyli, że grób jest pusty, podrapali się po głowach, powiedzieli, co
widzieli i nic więcej nie wiemy. A przecież ten Jezus to fajny był. Taki mądry,
taki nowoczesny, taki sprytny w rozmowach z faryzeuszami i saduceuszami. Nikogo
się nie bał, a tak skończył. Dopiero wtedy Jezus zaczyna interpretować te
wszystkie fakty w świetle Pisma świętego: pomalutku je wyjaśnia, spokojnie tłumaczy
i nagle nowe światło zaczęło się tlić w sercach uczniów. A przy łamaniu chleba
poznali Go

Bóg chce zaskakiwać!

Przynajmniej trzeba wiedzieć, jak
daleko sięgają moje oczekiwania. Po ludzku, tam, dokąd sięgają moje
ograniczenia. Przynajmniej tam Ale jako chrześcijanin zawsze chcę dodawać do
tych moich nadziei: Ale, Panie, jeżeli chcesz, możesz mi dać łaskę
przekraczającą moje ograniczenia. Jezus udowodnił, że w Jego Imieniu leży ta siła,
która uwalnia człowieka z każdego pęta, każdego uwikłania, każdej niemocy.

W to wierzę

ks. Karol P. MS