HOMILIA

Oto Król twój przychodzi do ciebie…

Dlaczego mówimy o
Królu na początku Wielkiego Tygodnia? Przecież najbliższe dni pokażą nam, że
ludzie uczynią wszystko, aby Go tej godności pozbawić; On sam umrze jak
skazaniec na krzyżu, a Jego grób zapieczętuje wielki kamień… Czy tak wygląda
życie Króla? My mamy inne wyobrażenia o królu. Bóg przychodzi jednak w ten
sposób, a przychodzi do nas właśnie jako Król. Kim jest ten Król naprawdę? Jak
stać się uczestnikiem Jego królestwa?

Jak pokazuje
dzisiejsza niedziela jest On Królem łagodnym i pokornym, który jednak nie
zostawia swego ludu na pastwę losu, lecz do niego przychodzi. Tak, ten Król
Jezus Chrystus nawiedza swój lud! Chce być blisko, chce zaprosić każdego z nas
do swego królestwa. Pragnie zbłąkanych ludzi przyprowadzić na powrót do domu
Ojca niebieskiego. Co więcej, każdy z nas może Go przyjąć albo odrzcić, swoje
serce dla Niego otworzyć albo zamknąć. Mój Król przychodzi do mnie, chce być
naprawdę moim Królem… Czy rozraduję się Jego obecnością? Czy oddam Mu chwałę?
Czy złożę płasze mojej chwały i pychy u Jego stóp? Czy wezmę do ręki gałązki
palmowe, aby sercem radosnym zawołać: Hosanna
Synowi Dawida. Hosanna na wysokościach?

Ale to nie
wszystko. To dopiero początek nowej drogi za naszm Królem, z naszym Królem! Nasz
Król Jeszus Chrystus jest prorokiem z Nazaretu, jest Synam Dawida, jest Synem
Bożym. Jego królestwo jest miłościa i miłosierdziem. Tylko tą bronią zwycięża
On ludzkie serce. Idziemy więc z naszym Królem w Wielki Tydzień, by wejść do
Jego królestwa i w nim żyć. On poprowadzi na do sali na górze, gdzie da nam
siebie na pokarm i poleci nam czynić to na Jego pamiątkę. On Król, klęknie u
stóp naszych, aby nas obmyć z wszelkiej nieprawości i pokazać nam, jak mamy
sobie nazwajem z miłością służyć. Tak, to jest nasz Król: Sługa klęczący u
brudnych stóp ludzkich, Sługa proszący o przyjęcie Jego daru. Czy pozwolimy się
obdarować darami królestwa Bożego?

Nasz Król pójdzie
dalej: przez ogród oliwny, przez więzienie, biczowanie i cierniem koronowanie
na krzyż! Tak, Jezus pójdzie na tron, na tron krzyża! Właśnie tu objawi się cała prawda Jego
królestwa: Miłość, która łączy niebo z
ziemią, sprawy boskie ze sprawami luzkimi. Na krzyżu zwyciężył Jezus
szatana, grzech i śmierć przez śmierć swoją. Na krzyżu zakrólował nasz Pan po
wszystkie czasy. Na krzyżu nasz Król otworzył swoje ramiona i swoje serce na
ościerz, aby nikt nie wątpił w Jego miłosierną Miłość. Krzyż to nie znak
rozpaczy lecz zwycięstwa i nowego życia, to cud przebaczenia i pojednania, to
brama do Ojca, do brata i do mnie samego. Uklęknę przed Królem na krzyżu, otworzę
swoje puste dłonie i pozwolę, aby strumienie krwi i wody obmyły i uświęciły me życie,
aby mnie uzdrowiły do głębi…

Trzeciego dnia nasz
Król powstał z grobu zmartwychwstał do nowego życia. Jego królestwo jest
nowym życiem z Nim i w Nim. Jego królestwo jest odwagą do codziennego
zaczynania na nowo, do umierania sobie, by zmartwychwstać dla Niego. Z jakiego
grobu pragnie mnie Chrystus Król wydobyć przez te Święta wielkanocne? Gdzie
potrzebuję mocy Jego zmartwychwstania? Królu mój, Jezu Chryste, panuj w moim
życiu na zawsze!

ks. Piotr Żaba MS