HOMILIA

Czwartek, VII tydzień zwykły

Miejcie sól w sobie i
zachowujcie pokój między sobą W ostatnią niedzielę, Słowo Boże
mówiło nam o przykazaniu miłości aż po miłość nieprzyjaciół,
o budowli Ducha Świętego, który czyni z nas Swoją świątynię.
Przez cały tydzień, Kościół karmi nas bardzo mocnym i radykalnym
Słowem. Chce w nas zbudować solidne fundamenty pod świątynię
Ducha. Rani nas i czyni w oczach świata głupimi, aby zamieszkała w
nas mądrość Chrystusa i uzdolniła do wypełnienia przykazania
miłości nieprzyjaciół. Ubóstwo Św. Jakub używa w swoim liście
wiele słów gwałtownych. Ten tekst jednak jest jak Jakubowa
chłosta. W oczach bezmyślnych i niewierzących jego słowa są
zbyt surowe, aż śmieszne. Jednak kto wierzy w Chrystusa, poznał
zagrożenie jakie płynie nie tyle z posiadania, co nawet z
pragnienia, nieustannie rosnącego głodu dóbr, pieniędzy,
kupowania, nabywania… Gdzie skarb twój, tam i serce twoje.
Jeśli rzeczy są największym skarbem dla człowieka, nie widzi on
już bliźniego. Przeciwnie, każdy jest konkurentem i wrogiem. Czy
jeszcze można kochać? Czy jeszcze można słuchać Jezusa Chrystusa
i cenić przyjaźń z Nim? dlatego, że należycie do
Chrystusa Kto kocha, może dać wszystko, ale
najmniejsze rzeczy sprawiają mu taką samą radość. Miłość
czyni je wielkimi! Kubek wody to mała rzecz. Sercu Jezusa nie umknie
takie małe dobro. Jeśli ktoś tak kocha, tak ceni sobie Chrystusa,
chce czynić ze względu na Niego wszystko. Podać kubek wody, to
znaczy na przykład ofiarować obecność, na chwilę odwiedzić,
podać rękę w potrzebie, powiedzieć dobre słowo prawdy,
zrezygnować z sądzenia, dać chwilę radości, odrobinę
przebaczenia, spokoju, ciepła… Odetnij… wyłup… Za Chrystusem nie można sobie człapać
w bamboszach. Chrześcijanin nie łudzi się, że to nic nie
kosztuje. To nie tylko małe, ciepłe i sympatyczne gesty dobroci. To
nade wszystko odrzucenie grzechu i radykalny wybór miłości! To
nieustanna gotowość wyrzeczenia się siebie… aż po granice
zaufania do końca Chrystusowi. Bo kto może kochać nieprzyjaciół
aż po krzyż i śmierć, aż po zawierzenie się Ojcu i oddanie nie
tylko ręki, nogi, oczu, ale całego życia? Dlatego odetnij…
wyłup… to słowa, które mają miarę najwyższej miłości.
Ducha takiej miłości ma tylko Chrystus.

Panie, karmię się Twoim
Słowem i Ciałem. Daj mi także Twojego Ducha, abym w Tobie znalazł
skarb i dla Ciebie kochał bliźniego.ks. Andrzej Z. MS