HOMILIA

Monopol na łaskę

Dziś
albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać
handel i osiągniemy zyski, wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie.

To słowa człowieka polegającego na
samym sobie, pysznego i zarozumiałego, który dąży do osiągnięcia zysków za
wszelką cenę. To Słowo jest potrzebne nam dzisiaj, gdy rozbijamy się za
pieniędzmi, dzisiejsza kultura i styl życia winduje nam poprzeczkę dobrobytu.
To się dzieje na moich oczach gdy małżonek opuszcza żonę i wyrusza na
poprawienie swojej zamożności. Już Stary Testament pouczał że mąż musi pozostać
przy swojej żonie rok, by ją pocieszyć. Dramat rozłąki jest powszechny w naszym
kraju, rozerwanie relacji w imię bożka pieniądza jest bolesną raną
współczesnych rodzin. Decyzja takiego wyjazdu zawsze powinna być rozeznana,
powinna się liczyć z potrzebą bliskości drugiego człowieka i wreszcie z naszą
przemijalnością.

To wezwanie do świeżości życia,
radości z każdego dnia i ufności wobec woli Bożej. W psalmie słyszymy słowa: Ubodzy
duchem mają wstęp do nieba, to ci których bogactwo jest pokładane w
Bogu. Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu wtedy wszystko jest na dobrym miejscu.

Nauczycielu,
widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w imię Twoje wyrzucał złe duchy,
i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami.

Uczniowie z dzisiejszej Ewangelii
też wplątali się w niejasną sytuację, chcą mieć monopol na łaskę Boga, na Jego
działanie. Jezus uczy wolności, pokazuje jak być otwartym na hojność Ojca. Pozwól mi dzisiaj Jezu nie kupczyć z Tobą,
ale przyjąć to co masz dla mnie, daj mi łaskę radości z moich codziennych spraw
i uświęcaj moją codzienność Swoją obecnością. A gdy spotkam kogoś, kto z Tobą
nie chodzi w swojej codzienności, daj mi odwagę by przyjąć tego człowieka z
miłością i bym umiał dać świadectwo, że Cię kocham ponad życie.

ks. Łukasz S.
MS