HOMILIA

Łaska na wieki!

Pokorny Bóg

W przypływie wielkoduszności po
ludzku rzecz biorąc Bóg niesamowicie wyróżnił Dawida. Obdarzył go wielkim
błogosławieństwem i sam się obciążył obietnicą, że nie cofnie tego błogosławieństwa
Dawidowi, ani jego potomkom. Rzeczywiście, ujmująca jest postawa Dawida jako
młodzieńca, poety, pieśniarza, zwycięzcy lwa, gdy był pasterzem, oraz zwycięzcy
Goliata, gdy był na dworze Saula. Ujmująca jest też jego relacja z Jonatanem,
synem Saula, gdyż cieszyli się prawdziwą i piękną przyjaźnią męską bez cienia
dewiacji. Dawid pokonywał dziesiątki tysięcy, podczas gdy Saul tylko tysiące.
Księga Samuela przypomina też takt, że Dawid, jako król, prowadził wojny
zaczepne i ofensywne: zdobył Jerozolimę. Dokazywał także jako człowiek:
policzył lud Bóg ukarał plagą zarazy jego naród; uwiódł i posiadł Betszebę, a
po poczęciu z nią dziecka, kazał zabić jej męża Uriasza. Bóg też mu to puścił
płazem pozostawiając konsekwencje tych czynów jako pokutę: zabierając życie
urodzonego dziecka, ale także ściągnięcie utrapienie miecza na swoją rodzinę. Bóg
jednak nie cofnął swojego obietnicy: nie odjął łaski od Dawida. Ten drugi król
Izraela to przykład człowieka, któremu Bóg obiecuje swoją nieprzerwaną obecność,
nieustające zobowiązanie, bezgraniczne błogosławieństwo, nieskończoność łask. W
imię czego? W imię wypowiedzianego przez samego Boga Słowa. Słowa Tego, Który
Jest! Aż do wypełnienia się Słowa wobec każdego człowieka, które zostało
zapoczątkowane przyjściem na świat Jezusa Chrystusa Syna Bożego. Teraz tak
jak dla Dawida Bóg dokonuje podobnego zobowiązania w Chrystusie wobec każdego
człowieka: nieprzerwana obecność, nieustające zobowiązanie, bezgraniczne
błogosławieństwo, nieskończoność łaski. Dla mnie i dla Ciebie. Na wieki.

Jezus nie kłóci się z szatanem

Ma Belzebuba mówiono o
Jezusie. To poważne oskarżenie, które rodzi się z niezrozumienia znaków,
których dokonuje Jezus. Ludziom cuda kojarzą się z czarną magią albo
szarlataństwem. Argument o wewnętrznym skłóceniu jest dobrą okazją do tego, aby
zamanifestować jeszcze raz opozycję Jezusa wobec Przeciwnika Szatana. Z Szatanem
się nie dyskutuje bo przecież w kłótni o to głównie chodzi: przekonanie
drugiego do swoich racji. Z szatanem nie wolno dyskutować na żadne tematy.
Wobec zła mówi się zawsze tylko jedno słowo: NIE! To NIE jest bardzo potężnym
argumentem, który zawsze będzie poparty błogosławieństwem Boga, Jego
opowiedzeniem się po stronie mówiącego nie Szatanowi, nieodwołalnym i
wyraźnym zobowiązaniem się Boga do walki z duchowym nieprzyjacielem. Jezus
mówi, że jeżeli szatan powstał przeciw sobie, czyli jeżeli Jezus podejrzewany
o bycie Szatanem powstał przeciw Szatanowi, to królestwo Szatana nie może się
ostać. Ale Jezus nie jest szatanem, i nie występuje przeciw Sobie, to znaczy,
że królestwo szatana ciągle trwa, ciągle walczy, ciągle atakuje i ciągle krzywdzi
człowieka. Jak długo jeszcze będziemy się pytać o to, czy Jezusowi można
zaufać, czy nie? Samo myślenie tymi kategoriami już pochodzi od złego. To jest
sprzeciwianie się Duchowi Świętemu, to jest bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu.
Iluż jeszcze męczenników ma umrzeć za wiarę w Jezusa, abyśmy się przekonali, że
to nie jest iluzja tylko prawda? Ilu jeszcze papieży ma się wypowiedzieć po to,
aby ludzi przekonać, że Jezus żyje w Kościele? Ile jeszcze kazań i rekolekcji
trzeba wysłuchać, aby się przekonać, że Jezus jest Synem Bożym, że umarł,
zmartwychwstał i żyje? Ile jeszcze grzechów i bluźnierstw trzeba odpuścić, aby
się przekonać, że jedyne miłosierdzie, które leczy i uwalnia to Miłosierdzie Boże?

Nie znam odpowiedzi na te
pytania. Tego nie wiem. Ale na pewno wiem, że mnie Bóg przekonał: nikogo innego
nie muszę już szukać:

Jezus jest Panem, Ojciec jest Jedyny,
a Duch jest Święty.

Amen.ks. Karol P. MS