HOMILIA

DAJĘ CI ŻYCIE Słowa
dzisiejszej Ewangelii czytam z perspektywy zakończenia całej Ewangelii św.
Marka. Poznanie tej treści daje światło na poszczególne wydarzenia. Widzimy
dzisiaj Jezusa przeżywającego szabat, święto żydowskie, wchodzi On do synagogi
i ocala życie. Faryzeusze czyhają by Jezusa pochwycić na jakiejś nieprawości,
wykroczeniu. To zaślepia ich oczy i nie widzą prawdy, nie widzą miłości. Na początku
prawo szabatu miało donośne znaczenie: uczyło Żydów łagodności i dobroci
względem bliskich; umacniało w wierze w dobroć i opatrzność Boga-Stwórcy. Kiedy
Bóg ofiarował im prawo szabatu, to dał im do zrozumienia, że pragnie jedynie,
aby powstrzymali się od wszelkiego zła. Prawo bez miłości niosło by śmierć, w
życiu bardziej pociąga nas miłość, dobroć niż przepisy zwyczajowe. Stań
tu na środku mówi Jezus do mnie, stań i pokaż swoją uschłą rękę, życie
otrzymuje ten kto potrafi stanąć na środku i powiedzieć ,,Panie trące życie,
tracę Cię z oczu, zrób coś bo dłużej nie dam rady. Szabat
został dopełniony w zmartwychwstaniu Jezusa, świętowanie niedzieli jest
miejscem gdzie Bóg przechodzi przez nasze serca z mocą, by leczyć nasze uschłe
ręce, ręce które nie trzymają Słowa Bożego, ale gazety, ręce które powinny
dotykać Świętego Tekstu, a zamiast tego przerzucają strony internetowe. ,,Gdy
minął szabat, Maria Magdalena, Maria Jakubowa i Salome nakupiły pachnideł, aby
pójść i Go namaścić. Wcześnie rano pierwszego dnia tygodnia, gdy wzeszło
słońce, przyszyły do grobowca. (Mk 16,1n) Szabat minął, Bóg objawił się w
swojej mocy, ustępuje śmierć, ustępuje zazdrość, nienawiść, ustępują schematy
które blokują nas na Boga. Dzisiaj możesz stanąć przed Bogiem ze swoją uschłą
ręką i wypowiedzieć co jest w twoim sercu. Faryzeusze zatwardzili serce, ale ty
wiesz że szabat przeminął, wiesz że możesz stanąć przed Bogiem ze swoją
historią życia i wypowiedzieć ją, wypowiedzieć każdą chwile, każde
doświadczenie, każdą łzę radości i smutku. Gdy jest serce przy sercu dokonuje
się uleczenie zranień i ran które nosimy w sobie. Gdy jest serce przy sercu
rodzi się życie duchowego człowieka. Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według serca
Twego!

ks.
Łukasz S. MS