HOMILIA

Adwent, 20 grudniaKluczowy momentPrzyjdę jutroWielkie Antyfony Adwentowe, które towarzyszą nam w ostatnich dniach przed uroczystością Bożego Narodzenia mają za zadanie uzmysłowić nam kim jest Chrystus, który właśnie do nas przychodzi. Każdego dnia przeżywamy jakąś część tajemnicy, którą nosi w sobie nasz Pan. Tytuły, którymi wzywamy Chrystusa w Nieszporach i w aklamacji przed Ewangelią to:23 XII Emmanuel22 XII Rex (Król)21 XII Oriens (Wschód)20 XII Clavis (Klucz)19 XII Radix (Korzeń)18 XII Adonai (Pan lub Wódz)17 XII Sapientia (Mądrość).Pierwsze litery tych tytułów czytane w takiej kolejności (od końca) układają się w napis Ero cras (Przyjdę jutro). Tytuł, pod którym dzisiaj wspominany jest Jezus to Klucz Dawida.Jezus – KluczHebrajski rzeczownik, który tłumaczymy jako klucz pochodzi od czasownika otwierać. Jezus, potomek Dawida i tak jak On król ma władzę otwierania. O niektórych ludziach mówi się, że są zamknięci ponieważ nie wyrażają głośno tego, co myślą i czują. Być zamkniętym oznacza, że jest w człowieku coś, czego boi się pokazać na zewnątrz. Lekcje życia, które otrzymujemy uczą nas, że jesteśmy bardzo krusi, łatwo nas zranić i wobec tej wrażliwości nakładamy na siebie pancerz, coś co zamyka nas w sobie, nie pozwalając na zranienia. Ten pancerz ostatecznie staje się jednak więzieniem, z którego nie potrafimy się wydostać. Pragniemy miłości, ale nie wiemy jak to zrobić jak ofiarować komuś swoje życie. Kłódką, która spina cały ten pancerz jest strach przed cierpieniem, przed traceniem życia. Jezus, który do nas przychodzi, jest Kluczem: otwiera nam drogę do drugiego człowieka i do Boga pozwala nam opuścić nasze ciemności.MaryjaW dzisiejszej Ewangelii Archanioł Gabriel staje przed Maryją by jej powiedzieć, że pocznie się w niej Jezus, że zamieszka w niej Bóg. Ten dialog jest bardzo często przypominany w liturgii bo jest kluczowy. Jak to możliwe, żeby człowiek mógł nosić w sobie życie Boga? Jak to możliwe, żebym kochał i służył innym a raczej, żeby kochał i służył innym we mnie Jezus? Jak to możliwe, żebym żył nie ja, ale żeby żył we mnie Chrystus? To jest możliwe tylko wówczas, gdy z wiarą przyjmujemy słowo (obietnicę) Boga. Ale jak pokonać lęk? Jak sprawić, żebym przestał uciekać przed Bogiem? Bóg daje nam znak. Wszystkim nam Bóg daje znać otwierając obumarłe łono Elżbiety i wyprowadzając z niego życie. Najpełniejszym znakiem staje się Maryja, w której to życie poczyna się bez udziału człowieka, a jedynie mocą jej zaufania i zgody: Niech się stanie, tak jak powiedziałeś. Za każdym razem, kiedy przyjmujemy słowa Boga, poczyna się w nas Jezus, który otwiera nasze więzienie i otwiera nam bramy nieba.xMCMS