HOMILIA

Królestwo zbudowanie
na Bogu

Pierwsze
czytanie z proroka Izajasza rozwija przed nami wizję przyszłego Królestwa,
które będzie wspólnotą duchową wszystkich ludzi. Siła tego Królestwa leży w
tym, że opiera się Ono o Boga, który jest skałą. Temat Bóg-Skała był znany w Starym
Testamencie i symbolizował on wierność
Boga, który przez Przymierze związał się na zawsze z człowiekiem. Na ten temat
czytamy w księdze Powtórzonego Prawa w
rozdziale 32,4, On, Skała /=Bóg/ dzieło jego doskonałe, bo wszystkie drogi Jego
są słuszne. On Bogiem wiernym, a nie zwodniczym, On sprawiedliwy i prawy."
Kiedy Chrystus będzie myślał o swoim Kościele powie do św. Piotra: " Tyś
jest Piotr czyli skała, a na tej skale zbuduję Kościół mój i bramy piekielne go
nie przemogą"/Mt16,18/ Wszystko co wiecznotrwałe, niezmienne i
niezniszczalne w biblijnej symbolice wyrażane jest terminem Bóg-Skała.

W oparciu o
tę interpretację rozumiemy teraz lepiej sens dzisiejszej Ewangelii, która mając
na myśli trwałość i nietrwałość ludzkich poczynań, mówi o budowaniu na skale i
na piasku. Chodzi tu nie tylko o konkretne domy, budowane przez człowieka, ile
o nasze ludzkie działanie, które wtedy tylko będzie sensowne , gdy opierać się
będzie o wiecznego i niezmiennego Boga. Dlaczego tak? Dlatego bo "Bóg jest
wczoraj, dziś ten sam i na wieki" bo niebo i ziemia przeminą, ale
słowa Jego nie przeminą /Mt24,35/

W oparciu o
te słowa, Chrystus zakłada na ziemi swoje Królestwo, które po skończeniu świata
nadal trwać będzie w niebie. Wszyscy z woli Bożej jesteśmy przeznaczeni do tego
Królestwa. Głównym warunkiem dostania się do Niego jest nie gadulstwo, nie
piękne słowa, ale konkretne nasze ludzkie czyny. Dlatego tak jasno na ten temat
mówi dzisiejsza Ewangelia, kiedy przeciwstawia słowa – czynom. W słowach można
bardzo wiele zdeklarować, wiele obiecać, ale dopiero czyny ukazują, ile z
naszych obietnic znalazło pokrycie w rzeczywistości.

Chrystus
dziś woła do nas o czyny, bo one jedynie stanowią autentyczną legitymację
naszej przynależności do Niego. One będą tą skałą, na której opierając się
możemy rozpocząć budowę naszego chrześcijańskiego życia i doskonałości. Staną
się fundamentem, na którym zbudowany gmach niewątpliwie oprze się wichrom
i burzom, nie złamie go ludzka zazdrość, nie wywróci nienawiść, nie pochłonie
fala nieuczciwości fałszu. On jak miłość wszystkiemu zaradzi, wszystko zniesie
i wszystko, nawet co najgorsze przetrwa. Tylko, oby stał na dobrych czynach..
Chciejmy żyć czynami tzn. traktować na serio słowa dzisiejszej Ewangelii: z
Chrystusem budować, walczyć, zwyciężać.

Każda
Eucharystia napełnia nas nadzieją, że nigdy nie budujemy sami, razem z nami
jest Chrystus, który sam pragnie być dla nas fundamentem.

Kiedy w
Adwencie będziemy oczekiwać na mającego przyjść Chrystusa, pomyślmy o tym czy
On, gdy przyjdzie znajdzie w nas podatny materiał do budowania swego Królestwa
i czy będziemy w tym względzie chętnymi Jego pomocnikami. On liczy przecież na
naszą najlepszą wolę.

Ks. Z. Sawka MS