HOMILIA

Poniedziałek,
XXXIV tydzień zwykły. Rok C.

Chrześcijanin
ryzykant.

Ryzyko jest wpisane w nasze
życie. Zawsze nam jakoś towarzyszy. Jest nawet takie powiedzenie Kto
nie ryzykuje, ten nie żyje. Podejmowanie decyzji jest też związane z pewnym
ryzykiem. Bez decyzji nie ma zmian.

W życie wiary jest również
wpisane ryzyko. Nie wiem, co mnie czeka idąc drogą wiary. Nie mogę wszystkiego
przewidzieć (o ile w ogóle coś mogę). Bóg odsłania drogę, kiedy robię krok do
przodu.

Daniel i wdowa, których pokazuje
nam dzisiejsze słowo, to osoby, które nie boją się ryzyka. Odważnie podejmują
ryzyko. Jednak podejmują je ze względu na Boga. Są gotowi zaryzykować wszystko,
byle tylko nie stracić relacji z Nim. Chcą w swoim życiu zależeć tylko od Boga.
Wolą stracić życie, ale nie chcą stracić Boga. Nie jest to ryzyko, które jest
tylko bezmyślnym szaleństwem dla zaspokojenia własnych ambicji, ale jest to
ryzyko wypływające z całkowitego zaufania i powierzenia swojego życia w ręce
kochającego Ojca.

Jak jest w moim życiu ? Dla kogo podejmuję
ryzyko w swoim życiu ? Może wolę stracić moją wiarę, tożsamość, powołanie,
Słowo Boże, modlitwę, jedność i wierność małżeńską, ponieważ nie chcę stracić
tego, co proponuje dzisiaj świat. Boję się zaryzykować dla Jezusa. Może się
lepiej nie narażać i nie wychylać i przemilczeć zło, nie podejmując ryzyka
mówienia prawdy.

Jeżeli w kroczeniu za Jezusem, w życiu
wiary, nie ryzykuję wszystkiego, zostawiając coś dla siebie, to tak naprawdę nie
doświadczę prawdziwego życia. W miłość jest wpisane ryzyko. Miłość nie boi się
ryzykować życia dla drugiej osoby. Jezus takie ryzyko miłości podjął na krzyżu,
bym ja mógł żyć.

Daniel i wdowa żyli, bo
zaryzykowali wszystko i na serio dla Boga, w którym jest prawdziwe życie.

Ks. Jacek G. MS.