HOMILIA

XXXII Niedziela
Zwykła, Rok C

W każdą niedzielę podczas wyznawania wiary
wypowiadamy słowa: Oczekuję wskrzeszenia
umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie. Czytania, które dzisiaj
słyszymy zachęcają nas do refleksji nad tą tajemnicą wiary. Łatwo wypowiadać te
słowa, ale o wiele trudniej żyć na co dzień w obliczu śmierci, która wcześniej
lub później nadejdzie.

W 166 roku przed Chrystusem król Antioch IV
Epifanes wydaje rozkaz, aby zabito siedmiu braci Machabejskich oraz ich matkę.
Wcześniej skazano na śmierć uczonego w Piśmie, starca Eleazara, który był ich
nauczycielem. Żydzi oraz pierwsi chrześcijanie podziwiali tych męczenni­ków
Izraela. Bracia Machabejscy są prześladowani i wobec próby, świadomi własnej
słabości i siły, którą otrzymują wyłącznie od Boga wypowiadają słowa
zdumiewające: Jesteśmy bowiem gotowi
raczej zginąć, aniżeli prze­kroczyć ojczyste prawa Król świata jednak nas, któ­rzy
umieramy za Jego prawa, wskrzesi i ożywi do ży­cia wiecznego (2 Mch
7,1-2.9). Historia braci Machabejskich jest nie tylko zachętą do naśladowania
ich męstwa, bo skąd człowiek może mieć taką siłę podczas prześladowań?!?! Ta
historia pokazuje ich siłę w obliczu śmierci i wierność Boga, który uzdalnia
człowieka do takiego heroizmu.

Ewangelia przytacza dziwne pytanie, które
Jezusowi postawili saduceusze. Odwołując się do Prawa Mojżeszowego przedstawili
przypadek kobiety, która za życia miała siedmiu mężów, i w ten sposób pokazali,
że wiara w zmartwychwstanie jest bez żadnych podstaw logicznych i że bardzo
łatwo ją podważyć. Zmartwychwstanie odmieni całkowicie nasze życie. Nastąpi
zmartwychwstanie ciała, które zostanie uwielbione i nie będzie już podlegało
prawom fizycznym. Zmartwychwstali nie będą potrzebowali małżeństwa, aby
zapewnić zachowanie rodzaju ludzkiego. Życie zmartwychwstałych będzie inne niż
dotychczas, będzie uczestnictwem w życiu same­go Boga, gdyż są dziećmi Bożymi.

Ks. Jacek P. MS