HOMILIA

Radość znalezienia

Przypowieść o zaginionej
owcy, podobnie jak o zgubionej i o odnalezionej drachmie, stanowią dwie części
opowiadania, które pokazuje szczególne zatroskanie Boga o to, co małe,
cierpiące, zgubione i potrzebujące pomocy.

Pan Jezus w swoim
nauczaniu często wykorzystywał obrazy zaczerpnięte z życia i zwyczajów
pasterskich, ponieważ było to zajęcie wykonywane przez większość mieszkańców
Palestyny. Faryzeusze uważali pasterstwo za zawód nieczysty, dlatego mieli
trudność z utożsamieniem się z gospodarzem szukającym zaginionej owcy.

Czym charakteryzuje się człowiek, który
jest dobrym pasterzem? Troszczy się on o każdą owcę z osobna, a gdy jedna z nich
zgubi się, porzuca pozostałe mnóstwo, aby tylko ratować tę jedną. Takie
postępowanie wydaje się mało ekonomiczne, pasterz nie kieruje się jednak
ekonomią, ale dobrem każdej owcy ponieważ za każdą z nich czuje się
odpowiedzialny. Gdy zaś odnajdzie zagubioną, cieszy się niezmiernie i sprasza
przyjaciół, aby wraz z nim świętowali to radosne wydarzenie.

Podając jako przykład dobroć ludzką
Jezus chce nam przekazać pewne prawdy o dobroci Boga. Skoro człowieka stać na
poświęcenie w stosunku do owcy, która jest pod jego opieką, to czyż nie okaże
większego miłosierdzia i determinacji Bóg, gdy jedno z jego dzieci pogubi się
na swojej drodze? Jezus mówi o tym w słowach: Tak też nie jest wolą Ojca
waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych

Przypowieść o
zagubionej owcy pokazuje, jacy naprawdę jesteśmy i z jakim trudem przychodzi
nam zrozumieć potęgę miłosierdzia i miłości Boga. Zawsze przedmiotem Bożego poszukiwania
byli i są grzesznicy. Jezus myśli inaczej niż my, którzy sądzimy, że ich poszukiwanie
to strata czasu, że tych ludzi nie da się zmienić.

Przypowieść o zgubionej drachmie wyraża
tę samą myśl, co przypowieść o zgubionej owcy. Łukasz Ewangelista opowiada o
tej kobiecie, która zgubiła jedną z dziesięciu drachm, stanowiących cały jej
dobytek, a także ozdobę. Kobiety nosiły bowiem drachmy nawleczone na nić na
głowie w charakterze ozdoby.

Jezus zawsze interesuje się każdym
człowiekiem i każdemu z nas daje Siebie z osobna, a nasze nawrócenie wypływa
zawsze z inicjatywy Boga.

Ks. Paweł J. MS