HOMILIA

Pierwszy listopada – Uroczystość
Wszystkich Świętych.

Wiele dzisiaj mówi się o szczęściu. Jak być szczęśliwym, jak je znaleźć.
Podaje się wiele propozycji, które maja uczynić człowieka szczęśliwym. Jednak patrząc
na życie milionów ludzi, to tego szczęścia nie widać. Widać natomiast coraz
większe rozgoryczenie, nędze, przygnębienie czy po prostu pustkę. Tej pustki
człowiek doświadcza w swoim wnętrzu oraz na zewnątrz. Coraz większa liczba samobójstw,
depresji.

Dzisiaj Bóg dobry Ojciec, który kocha i pragnie dla nas
szczęścia przez liturgię, słowo, pokazuje jak to szczęście osiągnąć.
Apokalipsa pokazuje nam ludzi szczęśliwych. Przeżywają pełnię szczęścia. Jednak
droga do tego szczęścia jest wąska, brama jest ciasna. Jest ono wielkim
skarbem, bogactwem, więc ma swoją cenę. Cenę tego szczęścia zapłacił Jezus,
który przelał swoją krew, abym miał otwartą drogę do pełni szczęścia.

To nie brak pieniędzy czy rzeczy, czyni nas nieszczęśliwymi, ale
brak miłości, nasz grzech. Mam więc, przychodzić do Jezusa, aby swoje życie
(szaty) nieustannie zanurzać w Jego krwi, w Jego miłosierdziu. Wtedy odzyskuję
utracone szczęście. Papież Franciszek mówił miłość
Boga spala nasze egoizmy, nasze osądy, nasze podziały wewnętrzne i zewnętrzne.
Miłość Boga spala także nasze grzechy. To szczęście zaczyna się wtedy
realizować już tu na ziemi. Spełnia się to, co pisze św. Jan, że żyjemy jak
dzieci Boże. Jednak pełnia tego szczęścia dopiero przed nami.

Drogę do tej pełni wyznaczają błogosławieństwa, o których mówi
dzisiaj Jezus. Jezus nie tylko widział tłumy zebrane wokół Niego, ale widział
pragnienie, jakie każdy w tym tłumie, nosił w swoim sercu pragnienie bycia
szczęśliwym. Widzi dzisiaj każdego z nas i pragnienie, które noszę w sercu
być szczęśliwym więc, może warto nie tylko posłuchać, ale zaufać Jego słowu i
za nim pójść.

Wszyscy Święci, których dzisiaj wspominamy, na których patrzymy,
pokazują, że jest to możliwe.

Niech Jezus ożywi w nas to pragnienie prawdziwego szczęści i
udzieli łaski wytrwałości, byśmy nie bali się ucisków i zmierzali do pełni szczęścia
w Nim.

Ks. Jacek G.
MS.