HOMILIA

Wtorek, XXX
Tydzień Zwykły

Gorczyca, krzew o małych nasionach, choć nie
najmniejszych, zktórych wyrasta duży krzew zdolny w ciągu jednego roku
osiągnąć nawet od 3 do 5 metrów wysokości.
Jezus w sposób przerysowany ukazuje uderzający kontrast między małymi
rozmiarami nasienia a potężnymi rozmiarami wyrastającego z niego krzewu. Sens
przypowieści jest dosyć jasny, a mianowicie mówi nam, iż królestwo Boże ma swój
początek w niepozornym głoszeniu Ewangelii przez nieliczną wspólnotę apostołów.
Ogromna siła zawarta w kerygmacie o Jezusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym
jest tak potężna i przemieniająca, że ogarnia wszystkie narody ziemi.
Przypowieść ewangeliczna Jezusa zaczęła się realizować w dniu Pięćdziesiątnicy
w Jerozolimie, gdy wskutek przepowiadania Piotra przyjęło wiarę i chrzest trzy
tysiące ludzi a znaki królestwa Bożego zadziwiły mnóstwo obcych (Dz 2,1-11).

Myślimy często Królestwie Bożym jako czymś gotowym,
tymczasem jest ono ukryte w zasianym ziarnie i zaczynie, który wewnętrznie
pracując zakwasza ciasto. Królestwo, które pobudza i wzbogaca cały świat rzeczy
i osób. Przed oczyma ludzkimi małość i ukrycie mają mało do powiedzenia i
posiadają niewielką siłę przyciągania. Małość i ukrycie nie cieszą się
popularnością i są mało uznawane. Mało kto zatem będzie poszukiwał Królestwa
Bożego, które jest ukryte i małe. I na tym właśnie polega rewolucyjność Królestwa
Bożego, Bóg przechodzi w małości i ukryciu, aby zdziałać cuda i ukazywać swoje
Królestwo.

Ks. Jacek P. MS