HOMILIA

Poniedziałek, XXII tydzień zwykły

Takie tam gadanie

Kiedy Jezus pojawił się w synagodze w Nazaret z pewnością spotkał
tam starych znajomych, którzy znali Go od kołyski. Widzieli,
jak dorastał a potem im zniknął na czterdzieści dni na pustyni.
Podobno coś tam przeżył, czegoś doświadczył i niektórzy też
mówili, że w Kafarnaum kogoś uzdrowił. Teraz więc oczekiwali od
Niego demonstracji siły jakiegoś cudu. Tymczasem Jezus ogłosił,
że właśnie rozpoczął się czas zbawienia rok jubileuszowy, w
którym każdy może odzyskać wolność. Słuchacze zgromadzeni w
synagodze zdziwili się te słowa ich poruszyły. Coś w nich
musiało drgnąć. Serce w nich pałało jak później rozpaliło się
serce uczniów idących do Emaus. Usłyszeli obietnicę, i już mieli
wyruszyć… ale nagle odezwał się zdrowy rozsądek: E tam!
Takie gadanie! Przecież to syn cieśli! I nigdzie nie wyruszyli.
Udowodnij to
Zamiast pójść za słowami szukali czegoś innego. Przecież
oczekiwali cudu, więc niech Jezus dokona teraz jakiegoś cudu. Ale
Jezusa nie można zmusić do działania. Nie można zmusić do
działania Boga. Starły się dwie rzeczywistości: wola człowieka i
wola Boga. Bóg chciał dać miłość, a człowiek chciał dowodu
miłości. Tak jak chłopak, który mówi do dziewczyny: Jeśli
mnie kochasz, to… Człowiek chce opleść sobie Boga wokół
palca, chce, żeby Bóg mu służył. Chce żeby zniewolony strachem
przed odrzuceniem Bóg zaczął coś udowadniać.

Jezusa nie można zniewolić. On nie poddaje się lękowi. Nigdy się
Mu nie podda, bo On ufa Ojcu.
Kto Go przyjmie?
Słowo proroka ma taką właściwość, że szuka kogoś kto je
przyjmie. Słowo Boga, Jezus Chrystus, szuka tego, kto Go przyjmie.
Jeśli swoi Go nie przyjęli idzie do obcych. Tak jak Eliasz i
Elizeusz kiedy nie zostali przyjęci przez swoich objawili moc Boga
poza Izraelem tak Jezus odrzucony przez swoich stał się Zbawicielem
wszystkich, którzy wierzą.

Dzisiaj staje przed nami Jezus, który mówi o swojej miłości, o
zbawieniu, które przyniósł. Jezus ogłasza nam wolność. Obyśmy
Mu uwierzyli i poszli za Nim.

xMCMS