HOMILIA

Wtorek XX tydzień zwykły
Znowu te pieniądze
Swego czasu pewien dziennikarz zapytał
podobno Marka Twaina czy nie uważa, że Biblia jest zbyt trudna do
zrozumienia dla przeciętnego czytelnika. Amerykański pisarz, z
właściwą sobie ironią miał odpowiedzieć, że dla niego
trudniejsze do przyjęcia są te fragmenty, które rozumie niż te,
których nie rozumie. Właśnie dzisiaj mamy do czynienia z
fragmentem, którego dosłowne znaczenie nie budzi żadnych
wątpliwości jednak jednocześnie jest to fragment, który doczekał
się tak wielu rozbieżnych interpretacji jak mało który w całej
Ewangelii.

Bardzo dobrze obrazuje to pewna
anegdota, która opowiada o pewnym biedaku, który rozpaczliwie
szukał pracy. Nie mogąc znaleźć, żadnego odpowiedniego zajęcia
zawarł z Bogiem układ deklarując, że od tej chwili będzie
oddawał na rzecz kościoła 1/10 swoich dochodów. Na początku
zarabiał bardzo niewiele, ale zawsze gdy zarobił dolara przychodził
do swego kościoła by rzucić na tacę 10 centów. Z biegiem czasu
jednak jego sytuacja znacząco się poprawiła i nie zarabiał już
dolara tygodniowo, ale 10000 dolarów i ślub złożony Bogu zaczął
mu mocno ciążyć. Postanowił więc udać się do swego proboszcza
i porozmawiać z nim prosząc o zwolnienie ze złożonego ślubu.
Rezolutny proboszcz po chwili namysłu odrzekł, że oczywiście nie
może zwolnić go ze ślubu, który bogaty już wówczas jego
parafianin złożył wobec samego Boga, ale może się pomodlić, aby
sprawił On by jego rozmówca stracił swoją fortunę i znów zaczął
zarabiać jedynie dolara tygodniowo.

Prawda zawarta w tej anegdocie dotyka
nas wszystkich o ile gdy jesteśmy ubodzy słowa Jezusa nie budzą
naszych zastrzeżeń o tyle nasza aprobata maleje wprost
proporcjonalnie do zasobności naszego portfela. Oczywiście nie jest
to uniwersalne prawo jednak wyjątki od tej reguły nie są zbyt
liczne.
Zewnętrzne i wewnętrzne ubóstwo
Oczywiście taka sytuacja stała się
pożywką dla wielu krytyków Kościoła, którzy do dzisiaj
wskazują, że człowiek swoją interpretacją może znacząco
poszerzyć ucho igielne, o którym mówi Jezus. Okazuje się wówczas,
że bogatemu nie jest aż tak trudno wejść do królestwa
niebieskiego. Klemens Aleksandryjski w swojej homilii na temat Mt 19
wskazywał jednak, że istnieje również niebezpieczeństwo bardzo
powierzchownego potraktowania słów Jezusa: można rozdać swój
majątek, ale całym sercem być przywiązanym do dóbr materialnych.
Cóż z tego, że staję się biedakiem, kiedy ciągle zazdrosnym
okiem patrzę na tych, którzy posiadają majątek. Czasami pod
płaszczem ubóstwa kryje się bardzo sprytnie zakamuflowane
przywiązanie do pieniądza. Człowiek, który tylko zewnętrznie
zadeklarował swoje ubóstwo ciągle mówi o pieniądzach innych,
wskazując jak niesprawiedliwa jest jego sytuacja, w której nie ma
tyle pieniędzy ile chciałby mieć.
Jeszcze ci biedacy
Na jeszcze ważny
szczegół dzisiejszej Ewangelii zwraca uwagę św. Jan Chryzostom,
który mówi o tym, że nie wystarcza sprzedać swój majątek trzeba
jeszcze sprawić, by skorzystali z niego biedni. Więc nie chodzi o
same pieniądze chodzi przede wszystkim o to, by wszystko co posiadam
służyło miłości. Majątek, który posiadamy może służyć do
ranienia innych bądź do budowania więzi międzyludzkich.
Oczywiście i tutaj bardzo często dochodzi do nadużyć, gdyż
pieniądze można również wykorzystać do uzależniania ludzi od
siebie i manipulowaniu nimi.

Nowe życie
Św. Ambroży komentując
błogosławieństwa z Mt 5 zauważył, że pierwszym z ośmiu
błogosławieństw jest to, które dotyczy ubogich. Święty biskup
Mediolanu wyciągnął z tego wniosek, że nie jest ono jedynie
pierwsze w porządku chronologicznym, ale jest bramą i źródłem
dla wszystkich pozostałych. Tak naprawdę jak wskazuje przykład
bogatego młodzieńca, który przyszedł do Jezusa po radę nie można
pójść za Jezusem będąc przywiązanym do swojego majątku. Z
drugiej strony ożywcza odnowa Kościoła (św. Antoni pustelnik, św.
Franciszek z Asyżu) zawsze jakoś wiązała się z radykalnym
oparciem się na Bogu i z dowartościowaniem ubóstwa.

xMCMS