HOMILIA

Wielkich
dzieł Boga nie zapominajmy.

Faraon i Egipcjanie widzieli niezwykłe znaki, jakie
dokonywał Bóg przez Mojżesza. Serca tych ludzi były jednak uparte, nieskłonne,
by uznać Boga Izraela. Podobnie Bóg przemawiał poprzez widzialne dla Izraelitów
znaki na pustyni. Manna ratowała życie zgłodniałego narodu, a wyprowadzona
przez Mojżesza woda ze skały, gasiła pragnienie ludzi i zwierząt. Spojrzenie z
wiarą na wywyższonego na palu miedzianego węża, również ratowało życie, tych,
którzy byli pokąsani przez jadowite pustynne węże. Serca Izraelitów były
podobnie uparte i zatwardziałe jak serce Faraona. Izraelici narzekali na swój
los, nie widzieli Boga, który ich żywił w skrajnych pustynnych warunkach. Serca
wszystkich ludzi są podobne. Szybko zapominamy cudowne znaki i niezwykłe
wydarzenia działającego Boga, w których trudno nam zobaczyć rękę Boga, a postrzegamy je jako
przypadek, swoją zapobiegliwość, zaranność.
Bóg ciągle działa i przypomina nam, że to On kieruje losem narodów i
każdego człowieka. W najnowszej historii byliśmy świadkami niezwykłych
wydarzeń, które winniśmy odczytać jako
cudowne ingerencje Boga i na kolanach dziękować Mu za Jego miłość i Opatrzność.
Zamach na Ojca św. Jana Pawła II i cudowne uratowanie jego życia, a wcześniej
jego prorocze słowa na Placu Zwycięstwa: Niech
stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi. Wszystko to co się
dokonało w naszej Ojczyźnie po tych słowach, jest wielkim znakiem Bożego
działania. Bez rewolucji, bez przemocy zostaliśmy wyrwani z paszczy
komunizmu. Na naszych oczach Bóg tego
dokonał, bo każdego chce doprowadzić do wiary. Bez wiary nie można podobać się
Bogu (Hbr 11, 6).

Kochaj
i czyń co chcesz.

Wiara jest podstawą łączności zBogiem. Ona
nakazuje oddawać Bogu to, co Mu się należy, a więc miłość, wdzięczność i
uwielbienie. Wiara rodzi miłość i do niej prowadzi. Im żywsza jest wiara, tym
bardziej Bóg wchodzi wżycie człowieka istaje się jego światłem,
siłą życia, które kształtuje miłość, wzbudza pragnienia. Żywa wiara modeluje
serce na podobieństwo Serca Jezusowego. Na straży miłości Boga i człowieka
stają przykazania, a więc Boże Prawo. Bez miłości Prawo nadane przez Stwórcę
staje się suchym rytuałem, który rodzi zgorzkniałość, faryzeizm, czy rutynę.
One zabija miłość i grzebią ją przykrywając warstwą własnej fałszywej
doskonałości, poprawności religijnej, czy moralnej. Iluż było ludzi doskonałych, którzy wypełniali
przykazania ale nie kochali. Takim człowiekiem był starszy syn z przypowieści
Jezusowej o Synu marnotrawnym. Choć był w domu Ojca i Jemy służył, to jednak
był sfrustrowany i niezadowolony, pełen pretensji do swego Ojca i brata, który
powrócił z grzesznego życia . Takie postawy mieli też faryzeusze żyjący za
czasów Jezusa. Byli oni karykaturą Boga, choć się na Niego powoływali. Jest to
wielkie niebezpieczeństwo życia duchowego również dla nas. Przykazania,
prowadzą do zbawienia, jeśli wypełniane są z miłości do Boga. Bogaty
młodzieniec, który pytał Jezusa o to, co ma czynić, aby osiągnąć życie wieczne,
usłyszał od Nauczyciela: Przestrzegaj
przykazań. Całe przepowiadanie Jezusa, który nie przyszedł znieść Prawo, lecz je wypełnić (Mt
5,17), prowadzi do MIŁOŚCI. Wiara zaś
staje się jedyną wielką rzeczywistością, dla której warto żyć ipodejmować
odważne decyzje, by słuchać Boga, by Go kochać, aby uszanować Jego przykazania,
pośród których miłość jest najistotniejsza. MIŁOŚĆ jest ważniejsza od świątyni,
od Mojżesza i od szabatu. Bóg
jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim (1J
4,16b). Kto kocha, może czynić co chce, jak powiadał św. Augustyn, ponieważ Miłość
podpowie mu co jest dobre dla niego i dla bliźniego.

Ks. Kazimierz W. MS