HOMILIA

WPATRZENI W NIEGO

Historia ludzkości upływa w świetle
odkupienia, którego dokonał Syn Boży, lecz nie wszyscy są świadomi co to
oznacza, ale wszyscy jesteśmy zanurzeni w owocach tego faktu. Św. Paweł
przestrzega nas w tym kontekście: Ku
wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie
się na nowo pod jarzmo niewoli! (Ga 5, 1).

Jarzmo
niewoli zostało zniszczone i dzisiaj jesteś człowiekiem wolnym, twoja wina
została odpuszczona, grzech pokonany. Jesteś wolny i powołany do odkrywania tej
wolności, nie pozwól sobie na utratę tego skarbu.

W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy o
powołaniu Elizeusza na proroka. Bóg wybiera tego młodego mężczyznę do swojej
służby, z tekstu możemy wywnioskować że jest on pracowity, i wrażliwy na słowo
Boga. Elizeusz składa ofiarę Bogu, a na
jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli, to
symboliczny gest połamania jarzma, wyjścia spod niego i pokonania go. Gdy Bóg
powołuje, gdy przyjmuję Jego słowo to daje też siłę na dokonywanie konkretnych
czynów, konkretnych zmian.

Samarytanie odrzucają Jezusa, Jego
słowo i drogę którą nakreśla, tym samym nie pozwalają Mu zabrać ich jarzma do
Jerozolimy, wolą pozostać w utartych schematach, starych przyzwyczajeniach.
Jezus ich nie potępia po prostu przechodzi obok by ufnie pełnić wolę Ojca.
Jestem zaproszony by iść drogą do Jerozolimy, tam dokona się zniszczenie
jarzma, to droga konkretów, to droga moich obowiązków stanu. Gdy jako mąż znasz
swoje obowiązki i potrzeby twojej rodziny, wypełniasz je, to idziesz drogą
świętości. Wypełnianie obowiązków stanu wprowadza nas w doświadczenie
świętości, uczy pracowitości i oddania. Życie wypełnione miłością jest świętym
życiem i przejawia się w konkretach, jest możliwe gdy jestem wpatrzony w
Jezusa, idę za Nim.

Wpatrując się w oblicze Boga moje
serce doświadcza uleczenia i pokoju, pozwól mi Panie patrzeć na Ciebie każdego
dnia, przełamuj moje jarzma i ucz mnie miłości.

Ks.
Łukasz Stachura MS