HOMILIA

Sprawiedliwość.
Obok równości i wolności, sprawiedliwość uznaje się za jedną z głównych wartości społecznych. We współżyciu ludzi sprawiedliwość traktowana jest jako zasada moralna oraz prawna ciągle poszukiwana i ciągle deficytowa. Pragnienie sprawiedliwości rodzi się w każdym z nas. Każdy człowiek ze swej natury posiada pewne prawa, a sprawiedliwość polega na ich poszanowaniu. Pragniemy, by inni byli wobec nas sprawiedliwi, a inni oczekują tego od nas. W sensiereligijnymsprawiedliwość jest cnotą moralną, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy (KKK 1807). Czy możemy być sprawiedliwi według tej definicji.
Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.
Faryzeusze uważali się za ludzi sprawiedliwych. Szukając sprawiedliwości, usiłowali zachować przykazania Boże, a nawet mnożyli własna przykazania. Było ich ponad sześćset. Uważali się za nienagannych ale o własnych siłach. Często pogardzali oni grzesznikami, którzy w ich oczach byli niesprawiedliwi zarówno wobec Boga, jak i wobec ludzi. W Ewangelii Jezus ciągle wchodzi w polemikę z tym ugrupowaniem ludzi i wchodzi z nimi w konflikt ukazując ich obłudę. Przypowieść Jezusowa o Faryzeuszu i celniku, charakteryzuje postawę tych ludzi. Przed Bogiem nikt jednak nie jest sprawiedliwy. W Liście do Rzymian można wyczytać: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej (Rz 3,23), a nieco dalej tan sam list mówi: zapłatą za grzech jest śmierć (Rz 6,23). Ze sprawiedliwości zatem, jako grzesznicy, powinniśmy ponieść konsekwencję swoich czynów. Jednak to Jezus wziął na siebie nasze grzechy i poniósł śmierć.
Sprawiedliwość ludzka objawia się tylko w Bożym Miłosierdziu.
W Dzienniczku Jezus mówi do S. Faustyny: Powiedz duszom, aby nie stawiały tamy Mojemu miłosierdziu we własnym sercu, które tak bardzo pragnie w nich działać. Pracuje Moje miłosierdzie we wszystkich sercach, które Mu otwierają swoje drzwi; jak grzesznik, tak i sprawiedliwy potrzebuje Mojego miłosierdzia (Dz 1577). Człowiek nie może być sprawiedliwy bez Bożego Miłosierdzia, które się nad nami pochyla z czułością i przytula nas jak Ojciec syna marnotrawnego. Miłosierdzie Boże najpełniej wyraża się w przebaczeniu, darowaniu win i ciągłym dźwiganiu człowieka z nizin grzechu do nowego życia. Jezus wzywa nas jednak, byśmy nie tylko przyjmowali miłosierną miłość Ojca, ale i sami okazywali miłosierdzie bliźnim. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6, 36). Przebaczenie i pojednanie, pomimo zadanych krzywd, niesprawiedliwości i bolesnych ran jest oznaką nowego życia, które dał nam Bóg. Ono nas do Boga upodabnia. Wówczas możemy powiedzieć, że jesteśmy chrześcijanami, bo mamy naturę Boga. Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, nosimy w sobie Jego obraz. W sakramencie chrztu natomiast, jak pisze św. Paweł, przyoblekliśmy się w Chrystusa, przyjęliśmy Go poniekąd jak odzienie. Jeśli mamy w sobie miłość Boga, która przebacza i jest miłosierna jesteśmy Bożą monstrancją dla świata i Jego ŚWIADKAMI.
Ks. Kazimierz W. MS