HOMILIA

3 maja. Najświętszej Maryi Panny,
Królowej Polski, Głównej Patronki Polski.

Niewiasta
na pustyni, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga. Niewiasta stojąca pod
krzyżem, gdzie prowadzi Ją miłość do Syna.

Czyż
tą pustynią nie jest właśnie krzyż Jezusa, który jest miejscem przygotowanym
przez Boga, byśmy byli ocaleni ? Krzyż jest źródłem niezgłębionej i niepojętej
tajemnicy Bożej Miłości. Na pustyni naszego codziennego życia, krzyż staje się
miejscem ocalenia miejscem odkupienia
i odpuszczenia grzechów. Bóg jest w stanie nas uzdolnić do uczestnictwa w dziale świętych w świętości, czyli
byśmy odkryli w tym co jest trudne, Jego obecność i mieli pewność, że nie
jesteśmy sami, że droga Krzyża prowadzi do chwały Zmartwychwstania.

Jezus
najpierw nas oddaje w ręce Maryi, a dopiero potem powierz nam Maryję za naszą
Matkę. To my najpierw doświadczamy matczynej opieki Maryi, jej troski, miłości,
obrony, wstawiennictwa, które rodzą w nas synowskie uczucia miłości. To z nich
się rodzą zaufanie i oddanie Maryi oraz posłuszeństwo jej słowom, kiedy do nas
mówi: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam (
Syn) powie. W tym Oto Matka twoja,
Jezus pragnie nam powiedzieć, że Maryja jest wierna aż do końca. Jak matka,
która zawsze kocha swoje dzieci. Maryja nigdy nie zawiedzie w swojej wierności,
szczególnie kiedy jest bardzo trudno.

Tej
wierności Maryi, doświadczała również nasza Ojczyzna i Kościół w Polsce. Obyśmy
i my dorastali do miary tej wierności naszej Matki, w wyznawaniu naszej wiary i
miłości do Jezusa, Kościoła i Ojczyzny.

Ks. Jacek G. MS.