HOMILIA

Wtorek, V tydzień Wielkanocny

Pokój, który zostawia Jezus
Pokój świata
Bardzo charakterystyczne dla człowieka
jest to, że walczy o pokój. To nie jest proste zestawienie
przeciwstawnych słów (walczyć i pokój), ale ukazanie
ludzkiego sposobu na pokój. Pokój w naszym wydaniu jest wywalczony,
jest wymuszony to znaczy, nasze bezpieczeństwo i wolność od
napaści ze strony drugiego człowieka, czy społeczeństwa jest
budowane na fundamencie siły. Jestem silny, uzbrojony po zęby więc
nikt nie może mnie napaść. Czasami nawet to poczucie siły
sprawie, że ktoś może rościć sobie prawo do tego, by być
żandarmem, by wymusić pokój pomiędzy dwoma zwaśnionymi stronami.
Przypomina to trochę zachowanie nauczyciela, który każe uczniom
pogodzić się i podać sobie ręce. Tak zbudowany pokój jest
oczywiście bardzo kruchy, wystarczy, że nieco osłabnie człowiek
gwarantujący brak wojny i okazuje się, że tłumiony konflikt
wybucha ze zdwojoną siłą. Wystarczy, że nauczyciel czy policjant
się odwróci a zwaśnione strony sięgają po broń.
Pokój Jezusa jest inny
Po pierwsze pokój, który On nam daje
nie jest oparty na sile. Cały kontekst wypowiedzi mówi o słabości
Jezusa. Jezus jest słaby, poddaje się przemocy ze strony
zwierzchników Izraela i cesarstwa Rzymskiego. Pozwala na to, żeby
Jego wrogowie odebrali Mu życie i nie odpowiada złem na zło. Kiedy
w pewnym momencie Piotr wyciąga miecz, aby bronić siebie i Jezusa
przed przemocą. Jezus spokojnie nakazuje mu schować miecz
zapewniając, że siła nie jest żadnym rozwiązaniem, że świadomie
rezygnuje z takiej drogi osiągnięcia pokoju.

Po drugie jest to pokój
nie-z-tego-świata. Królestwo Jezusa to realizacja zapowiedzi
proroków. Kiedy Izajasz opisuje erę mesjańską przedstawia
zadziwiający obraz świata, w którym nie ma wrogości:
Wtedy wilk zamieszka wraz z
barankiem,pantera z koźlęciem razem leżeć
będą,cielę i lew paść się będą społemi mały chłopiec będzie je poganiał.Krowa i niedźwiedzica przestawać będą
przyjaźnie,młode ich razem będą legały.Lew też jak wół będzie jadał
słomę.Niemowlę igrać będzie na norze
kobry,dziecko włoży swą rękę do kryjówki
żmii.(Iz 11,6-8)
Sam Jezus nawiązuje do tej sceny w
swojej rozmowie z Piłatem. Kiedy ten zadaje Mu pytanie o to czy jest
królem Jezus odpowiada: Królestwo moje nie jest z tego świata.
Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się,
abym nie został wydany. Jednak słudzy Jezusa nie biją się, bo
królestwo Jezusa nie jest oparte na przemocy.
W tym momencie można by utożsamić
Jezusa z jakimś pacyfistą, zwolennikiem ruchu non-violence. Ale
tutaj również są pewne różnice. Nasza rezygnacja z przemocy
fizycznej nie oznacza jednak rezygnacji z realizacji swojej woli.
Jeśli nawet ktoś decyduje się na bierny opór to jednak jest
to opór, jednak dąży do wyznaczonego sobie celu odwołując się
do innego rodzaju siły. Jezus poddaje się przemocy nie po to, by
wymusić coś na nas, ale żeby zatrzymać na sobie zło świata. On
jako jedyny nadstawił drugi policzek nie po to, by nam coś
udowodnić, ale po prostu dlatego, że nas kocha. Szatan faktycznie
nie ma nic swojego w Jezusie. Jedyne co popycha Jezusa do działania
to miłość, całkowite zawierzenie Ojcu i pragnienie realizowania
Jego woli oraz całkowite oddanie się człowiekowi.
xMCMS