HOMILIA

Wtorek, Oktawa ZmartwychwstaniaOn zmartwychwstał

Całość dzisiejszej Ewangelii można podzielić na trzy sceny.

Zapatrzeni w grób

W pierwszej scenie Maria płacze gdyż jej wzrok utkwiony jest w
grobie. Sren Kierkegaard napisał kiedyś, że chrześcijanie
chętnie widzą Jezusa w grobie. Taki Jezus jest bezpieczniejszy, bo
nie może uczynić nic niespodziewanego, a my dla swojego poczucia
bezpieczeństwa potrzebujemy wiedzieć, że przyszłość jest
przewidywalna. Jezus jest dobry, ale w grobie i to jest w porządku.
Jednak dopóki Maria patrzy w grób nie może doświadczyć
zmartwychwstania. Nie chodzi przecież o to, by widzieć w Nim
dobrego człowieka, a nawet Boga, chodzi o to, by dostrzec, że On ma
moc nad śmiercią. Kiedy patrzymy w naszym życiu na momenty, w
których wydawało się, że Bóg został pokonany to zawsze
płaczemy. Płaczemy nad sobą, nad niesprawiedliwością, nad
życiem. Potrzebne jest wówczas nawrócenie.

Ogrodnik

Kiedy pojawia się Jezus Maria nie potrafi go rozpoznać. Widzi w Nim
ogrodnika. To pojawienie się Jezusa powoduje jednak jedną ważną
rzecz Maria nie patrzy już w grób. Zaczyna pytać, zaczyna
szukać. Do nie jeszcze nie dociera prawda o zmartwychwstaniu, ale
jej miłość nie pozwala jej trwać w miejscu. Bóg powoli
wyprowadzą ją ze smutku, by mogła go spotkać. Może
nieprzypadkowo Jezus wygląda jest dla niej ogrodnikiem. W ogrodzie
Eden, Bóg Ogrodnik stworzył człowieka, teraz chce ją
wprowadzić do nowego Edenu, ale ona jeszcze nie jest gotowa, jeszcze
czegoś jej brakuje.

Znowu nawrócenie

Jezus wypowiada imię Marii i dzieje się coś dziwnego. Jan ponownie
pisze, że Maria się odwróciła – to jej drugie nawrócenie.
Teraz już nie ma śladu smutku teraz jest tylko radość, bo
zmartwychwstały Jezus staje się kimś bardzo bliskim. Rozmowa, w
której Bóg zwraca się do człowieka po imieniu jest bardzo
intymna. To jak rozmowa zakochanych. To spotkanie zmienia życie
Marii. Przestaje się smucić. Cała scena staje się pełna ruchu.
Jej życie takie się staje pełne dynamizmu. Idzie do uczniów.
Dzieli się swoim spotkaniem. Nie boi się już tego, że Jezus
odchodzi. Może nie wszystko jeszcze z tego spotkania rozumie, ale
gdzieś w jej sercu zaczyna świecić coraz jaśniej to światło,
które rodzi się z przekonania, że skoro On pokonał śmierć, to
już nie trzeba się bać.

xMCMS