HOMILIA

Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej

W życiu
społecznym i politycznym spotykamy ludzi, którzy zmieniają swoje poglądy, jak
przysłowiowe rękawiczki. Słyszymy czasem ich wypowiedzi, które są sprzeczne z nauczaniem Kościoła i z
Ewangelią. Wcześniej ci sami ludzie byli
jej obrońcami i utożsamiali się z Kościołem i wartościami, które głosił
Chrystus. Często ci ludzie zapraszani są
przez media i tam kształtują poglądy słuchaczy, wykładając swoją filozofię
życia, występując w roli autorytetów. Zmiany te, następują zwykle na skutek
wydarzeń, które ich przerosły i w których ludzie ci nie zdali życiowego
egzaminu. Powiedzenie: Jeśli nie
będziesz żył tak jak wierzysz, to będziesz wierzył tak, jak żyjesz,
objawia skłonność do życia kłamstwem i pozorami.

Będziecie prawdziwie moimi uczniami

Prawdziwy
uczeń Chrystusa różni się od fałszywego, podejściem do krzyża, w którym
weryfikuje się wierność, miłość i ufność
wobec Boga. O tej wierności i ufności Bogu, zaświadczyli trzej młodzieńcy:
Szadrak, Meszak i Abed-Nego. Nie zgodzili się na kompromis wobec władcy tego
świata i nie zabili sumienia i nie oddali pokłonu złotemu posągowi, co polecił
im Król Nabuchodonozor. Bóg ich cudownie wybawił od śmierci w płomieniach, a
wygubił oprawców. Bogu podoba się wierność, bo sam jest wierny i prawdomówny.
Jezus domaga się od swoich uczniów wierności i jednej twarzy, w każdym wymiarze
życia. Wierność Ewangelii kosztuje wiele, czasem nawet utratę życia. Męczennicy
Kościoła o tym świadczą w każdej epoce historii. Dziś również w niektórych
częściach świata, giną wyznawcy Chrystusa. Chrześcijanin jest powołany, by być
wobec świata i solą światłem oraz
znakiem sprzeciwu. Czyni to naśladując Chrystusa, a więc idąc drogą
krzyża. Nie można iść za Chrystusem bez
krzyża, przypomniał o tym nowy papież Franciszek. Bez nauki Ewangelii, w
której krzyż jest mocą Bożą i mądrością Bożą, chrześcijanami będziemy tylko z
metryki i z nazwy.

Poznacie prawdę, a prawda was
wyzwoli…

Co to jest
prawda, pytał Piłat Jezusa, kiedy Go sądził? My też o to pytamy w świecie
zamętu, półprawd, czy kłamstwa. Odpowiedź Mistrza jest jednoznaczna: Ja
się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie.
Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu" (J 18,37). Nie przypadkiem Piłat po wyznaniu
Jezusa pyta: Cóż to jest prawda? To retoryczne pytanie polityka-praktyka, który
wie z doświadczenia, że w tym świecie prawda traktowana jest instrumentalnie,
że królestwa tego świata zbudowane są na oszustwie i intrydze. Liczy się ten,
komu się uda sprzedać jako prawdę swoją ideologię, ten, kto innych wyprowadzi
na manowce. Jezus przyszedł na ten świat, by usunąć cały fałsz, wszelkie
oszustwa szatana, w którym od grzechu pierworodnego pogrążony jest człowiek.
Jezus demaskuje kłamstwa, w którym księciem jest ten, który kłamcą był od
początku szatan. Chrystus jednocześnie objawia prawdę o Bogu i prawdę o
człowieku. On sam jest tą prawdą. To w Nim najpełniej objawia się natura Boga,
którą jest miłość, i na Nim też najwyraźniej objawia się natura ludzkiego
grzechu, którą jest śmierć dwie strony prawdy, wydawać by się mogło, nie do
pogodzenia. A jednak w Nim, w Jego krzyżu i zmartwychwstaniu staje otworem
sytuacja bez wyjścia: Bóg kocha grzesznika i nie pozostawia go w śmierci. To
największa i najpiękniejsza prawda. Tu najpełniej objawia się to, co stanowi
duszę chrześcijaństwa, co je odróżnia od wszystkich innych religii miłość
nieprzyjaciół, a z nią przebaczenie jako droga do Nieba.

Ks.
Kazimierz W. MS